Adrian Mole & The weapons of mass destruction - Sue Townsend

Genre:
dagboek


In 't kort:
Adrian Mole begon op zijn 13 3/4 met zijn eerste dagboek. Een vijftal dagboeken volgde, waarvan deze het laatste is. Nu, op zijn 34e, is er niet veel veranderd. Adrian is nog steeds dezelfde onnozelaar die in dezelfde valkuilen trapt. En het is weer hilarisch.
Iedereen kent een Adrian Mole in zijn omgeving: naief, onhandig, tikkeltje narcistisch, onnadenkend maar erg aandoenlijk.

En ook nu haalt hij zich weer allerlei ellende op de hals.

Mijn oordeel:
Ik ga niet verklappen welke ellende. Dat moeten jullie zelf maar lezen.
Ik heb nu alle dagboeken van Adrian Mole gelezen en ze zijn allemaal even grappig. Zonder dat je het beseft zit je hardop lachend in de trein.
Ik hoop dat hij (Sue Townsend eigenlijk) nog tot zijn 80e doorgaat met zijn dagboeken. Héérlijk!!
Ik denk overigens wel dat het handig is, mocht je geinteresseerd zijn, om zijn dagboeken in chronologische volgorde te lezen.

Voor de liefhebbers. Adrian Mole heeft een eigen site: http://www.adrianmole.com/index.html
Ook hilarisch!

Eindoordeel:
****

Watchmen - Alan Moore (tekst) en Dave Gibbons (tekenaar)

(Ik heb dit boek al een drietal jaar geleden gelezen, maar het verdient zeker zijn plaats hier)

Genre:
Stripverhaal, graphic novel, science fiction, Action comic, doomsday fictie.

In 't kort:
- Who watches the watchmen?
- Het failliet van superhelden (oude én nieuwe) in een tijd waarin de nucleaire dreiging alle zin voor argumentatie overboord gooit.

Mijn oordeel:

Dit is niet zomaar een stripverhaal. Dit is een echte "graphic novel". Het is een groots verhaal waarin we de twijfels zien van een generatie superhelden (de Watchmen uit de titel) die er eigenlijk niet meer toe doet. Deze superhelden worstelen ook met dit besef. Dat zie je heel goed bij iemand als Rorschach (één van de coolste, maar tegelijk ook één van de akeligste en wreedste supehelden ever).

De twijfels van de superhelden worden uiteraard geëxtrapoleerd naar de twijfels van de Verenigde Staten (en bij uitbreiding de westerse wereld) van eind jaren '80 . Dit wordt allemaal op een indrukwekkende manier in elkaar gezet en verweven.

Om het allemaal nog wat religieus-existentiëler te maken hebben we ook nog een god-like personage in Doctor Manhattan en een would-be godlike creature (of eigenlijk de gevallen engel) in Ozymandias.

Het verhaal grijpt je vast van pagina één tot pagina laatst. Voor Nieuwe Superhelden is dit zeker een aanrader, al vertelt het laatste deel van het boek in zekere zin dat ook de Nieuwe SuperHelden tot mislukken gedoemd zijn.

De novel barst ook van de stijl en wordt doorspekt met zogenaamde krantenknipsels, feiten, dossiers etc... Knap...

Eindoordeel:
Heel erg indrukwekkende, coole en duistere graphic novel met meerdere lagen en geloofwaardige, menselijke, superhelden. *****

Feitje:
Juni 2009 komt er ook een film van uit.

Leuke aanvullende informatie van Dirk:

• De titel is respectvol geleend uit 'Desolation Row' van Bob Dylan (Highway 61 Revisited).
• Moore is ook bekend van de reeds verfilmde graphic novels From Hell, V for Vendetta en League of Extraordinary Gentlemen, maar die komen allemaal niet in de buurt van het getekende werk,... afwachten dus.
• En voor de die-hards: je kan het boek ook met annotaties lezen, het bulkt van de intertekstualiteit.

The Good Life - Jay McInerney

In't kort:

The Good Life vertelt het verhaal van twee mensen, Luke en Corrine, die hun leven in New York weer oppikken na 9/11.

Hij is een voormalige Wall Street hot shot mét verplichte trophy wife. Net voor het begin van de roman heeft hij besloten een sabbatical te nemen om iets nuttigs te doen met zijn leven.

Zij is een voormalig financieel adviseur die haar leven en werk weer probeert op te pikken nadat ze jarenlang thuis is gebleven voor de opvoeding van haar tweeling. Haar man is redacteur bij een grote uitgever.


We volgen in dit boek hoe deze twee mensen en hun naasten omgaan met de veranderde uiterlijke wereld, vooral in New York, maar ook hun veranderde en veranderende innerlijke wereld als ze elkaar ontmoeten bij een soepbedelingspost voor de reddingswerkers.


Mijn oordeel:
Van McInerney had ik al "Bright Lights, Big City" gelezen. Dat was goed bevallen.
McInerney heeft, net als een heleboel andere Amerikaanse schrijvers als Auster, Ellis en andere, de gave om je mee te laten leven met de personages. Ik voel me nooit de afstandelijke lezer bij deze schrijvers maar maak deel uit van de wereld van de hoofdpersonages.
Zo ook bij dit boek. Het verhaal van Corrine en Luc en hun respectievelijke families wordt daardoor ook interessanter om volgen, net zoals je het wedervaren en succes van je eigen vrienden en familie boeiend vindt maar dat van een complete stranger vooral niet. Het enige wat enigszins afstand creëert is dat er, zeker in het begin van het boek, wat te vaak met namen wordt gegooid (de man van Corrine werkt voor een uitgeverij en één van hun vrienden is dan Salman Rushdie (en niet een andere wat minder bekende schrijver).
Naar het einde toe wordt het boek ook wat minder en vielen me af en toe zaken op die ik ronduit potsierlijk vond: Corrine vindt in een huis waar ze met Luc verblijft een boek van Plato en dan gaan ze vrolijk citeren uit het "Symposium" van Plato. En ook 's avonds bij het haardvuur lazen ze elkaar lekker uit Plato voor. Dat is voor mij een manco van McInerney (zeker in dit boek), dat het allemaal zo intellectueel moet zijn. Waar je de personages eerst aanvaardbaar en herkenbaar vindt, creëert hij zo een afstand die er niet hoeft te zijn. En da's jammer, want dan leef je ook minder mee.
Ook andere zaken vielen me op het einde wat tegen. Bepaalde verhaallijnen worden wat mij betreft onvoldoende of helemaal niet afgerond, waardoor je met te veel vragen blijft zitten op het einde (en het is geen mistery novel, voor alle duidelijkheid). Wat is er nog met Hilary gebeurd? Hoe loopt het af met Ashley en Sasha? En ik begrijp totaal niet waarom aan het einde de personages ineens een bocht van 180° maken.
Eindoordeel:
Ja, toch wat teleurstellend. Drie vierde van het boek vond ik echt heel erg goed en we leven ook echt mee met de personages en dan het laatste vierde van het boek is niet bevredigend.
Ondanks mijn kritiek leest het wel aardig weg en vind ik de stijl van McInerney (net als dus andere Amerikanen) boeiend.
Dus toch een aanrader, maar geen absolute aanrader.
**** voor eerste 3/4 en **1/2 voor laatste deel = ***1/2 totaal

State of Denial - Bob Woodward

Genre:

(Amerikaanse) politiek, oorlog

In het kort:

Dit boek, door Bob Woodward, is het derde deel van de trilogie over de George W. Bush Administration in vervolg op de eerder verschenen titels "Bush at War" en Plan of Attack". Het is niet zozeer een roman, maar een journalistiek verslag van honderden interviews die de schrijver heeft gehouden met een groot aantal medewerkers uit de directe omgeving van Bush. Het boek gaat met name over het aan de dag gelegde mis-management van de Bush regering direct voorafgaand aan de invasie in Irak en de eerste jaren na de invasie.

Bob Woodward heeft al decennia een reputatie als luis in de pels van de diverse Amerikaanse regeringen en wordt alom gehaat of geliefd. Het absolute hoogtepunt uit zijn journalistieke loopbaan is zonder enige twijfel de Watergate affaire rondom president Nixon. Zijn hardnekkigheid en die van collega Carl Bernstein, in het boven water krijgen van de waarheid, heeft uiteindelijk tot het aftreden van president Nixon geleid (zie de titel "All the President's Men", boek en film).

Het is dezelfde hardnekkigheid die in dit boek aan de dag werd gelegd in het vinden van de beweegredenen van de key-players in de regering Bush om ten strijde te trekken tegen het Irak van Sadam Hoessein. Al vanaf de eerste hoofdstukken wordt het duidelijk dat de stijfkoppigheid van de regering groter is dan die van Woodward en hen uiteindelijk boven het hoofd groeit. Maar dat zullen ze, gezien de titel van het boek, nooit of te nimmer toegeven.

Ik heb met verbijstering en ongeloof het boek in één adem uitgelezen en zit nu wat terneergeslagen en ontmoedigd dagelijks het nieuws omtrent deze oorlog te volgen in de diverse media. Een oorlog die duizenden mensenlevens kost en onvoorstelbare hoeveelheden geld.

Mijn oordeel:

Wederom een boek aan de hand van Woodward dat inmiddels veel stof heeft doen opwaaien en dat je zeker tot nadenken en cynisme zal aanzetten. Degenen die de moeite nemen deze idiote werkelijkheid te gaan lezen zullen niet bedrogen uitkomen.

Het is een duidelijk te volgen verhaal dat chronologisch is opgezet en daar waar het ingewikkeld wordt, prima wordt ingeleid. Een voorwaarde voor wat meer leesplezier is wel dat men enigszins inzicht moet hebben in de Amerikaanse politiek. Het duizelt je van de vele namen die er in voorkomen. Maar dat is dan ook het enige minpunt.

Larry King interviewt Bob Woodward over dit boek.

Eindoordeel:

****1/2

Net geen 5* omdat het nog niet heeft geleid tot het aftreden van de regering Bush.

Het maakbare brein - Margriet Sitskoorn

Genre:
Neuropsychologie / hersenen / gedrag / infotainment.

In 't kort:
Margriet Sitskoorn is expert op het gebied van de relatie tussen ons gedrag en onze hersenen.
In haar boek legt ze uit hoe de interactie tussen je gedrag en je hersenen tot stand komt en in hoeverre je zelf je hersenen kunt beinvloeden. Je brein is namelijk maakbaar/aanpasbaar (plastisch).

Mijn oordeel:
Het boek is heel duidelijk en leesbaar opgebouwd. Je leest het makkelijk in één ruk uit. Dit komt voornamelijk doordat Sitskoorn heel prettig en leuk schrijft. Ik ben namelijk ook dol op haar columns in de EOS en MIND magazine. Ze weet me altijd heel nieuwsgierig te maken, door te beginnen met vragen stellen.
Ze weet in dit boek heel goed d.m.v. boeiende voorbeelden te illustreren hoe dingen in elkaar zitten.
Bovendien is het boek elaborerend opgebouwd: ze komt goed & helder terug op onderwerpen die ze eerder uitlegde. Op die manier worden..jawel..structuren in je hersenen opgebouwd en nieuwe kennis aan bestaande kennis gekoppeld.

Kortom: wat ze vertelt is interessant en het beklijfd ook nog goed, zonder dat het al te wetenschappelijk is geschreven. Wat dat betreft lijkt dit boek qua opzet & aanpak erg op "Kaas & de Evolutietheorie" van Bas Haring.

Saillant detail: Nu weet ik eindelijk waarom Jan zo'n kletskous is (zie pag 123)

Eindoordeel:
*****

Sleuteloog - Hella S. Haasse

Genre: Roman, mysteries, Nederlands-Indie

In `t kort: Een vrouw blikt, op verzoek van een journalist, terug op haar jeugd in Nederlands-Indië (typisch Haasse thema. Ze heeft er zelf haar jeugd doorgebracht).
Daar was ze bevriend met Dee. Maar deze vriendschap brokkelde langzaam af. Dee werd, als half-indo, activiste tijdens de Indische oorlog en keerde zich van haar burgerlijke Hollandse vriendin af. Maar was dit verschil in afkomst en persoonlijkheid de enige reden?
Door de journalist te schrijven, komt ze langzaam achter de ware reden van hun groeiende afstandelijkheid.

Mijn oordeel: Hella S. Haasse weet net zoals in haar andere boeken een mysterieuze suspense te wekken in haar romans. Er worden allerlei suggesties gedaan, maar pas op het einde weet je meestal pas echt hoe de vork in de steel zit. Al wordt dit meestal niet expliciet gemeld en sla je je boek vaak verwonderd dicht met de vraag.."Of zou het toch anders zijn geweest?"

Eindoordeel: ***1/2 Omdat ik de meeste andere boeken van haar toch net iets beter vind.

Mevrouw Bentinck - Hella S. Haasse

Genre: historische brievenroman

In het kort: Hella Haasse heeft in twee boeken (Overenigbaarheid van karakter & De groten der aarde) het leven van gravin Charlotte Sophie Bentinck (1715-1800) gereconstrueerd.

Dit heeft zij gedaan door de continue brievenwisseling tussen haar en haar (schoon)familieleden, hier en daar wat aangepast, weer te geven.

Charlotte komt in deze brieven naar voren als een pittige, opstandige, voor die tijd tamelijk losbandige tante. Ze trouwt, krijgt een verhouding met haar zwager, vraagt een scheiding aan, krijgt een aantal buitenechtelijke kinderen, smijt met geld. Kortom, voor die tijd een vrouw die zich absoluut onbetamelijk gedroeg. En dat werd haar duidelijk gemaakt, gezien de schriftelijke adviezen en de rechtszaken die tegen haar werden aangespannen.

Mijn oordeel: De brieven hadden op mij een hele wisselende uitwerking. De ene keer vond ik dat Charlotte-Sophie een onuitstaanbaar, egoistisch wicht was. (hoe kun je je kinderen in de steek laten! hoe kun je de man van je geliefde stiefzuster verleiden! Hoe kun je!). Ze had duidelijk alle ellende aan zichzelf had te danken. Een andere keer vond ik haar dapper, vooruitstrevend en gezond zelfzuchtig (Waarom mag een vrouw haar kinderen niet verlaten en een man wel? Waarom zou je niet scheiden van zo`n saaie humorloze regent?).

Kortom: de hoofdpersoon kwam duidelijk uit de verf, de tijdsgeest van de Nederlanden van de 18e eeuw werd duidelijk neergezet én ondanks dat het een reeks van brieven was, las het erg goed weg.

Eindoordeel: ****