In't kort:In een dorpje in de Portugese streek Alentejo leren we twee generaties kennen die door toedoen van de duivel (ofte de jaloezie en wantrouwen in de ander) het onheil over zich afroepen. Of ze worden slachtoffer van het onheil of ze ontlopen het door zelfmoord te plegen.
Mijn oordeel:
Ik werd er, nu ik er een weekje over nagedacht heb, warm noch koud van, van dit boek. De stijl is wel ok, beetje hypnotische stijl waardoor je blijft lezen, maar ik miste een verhaal.
Recensies allerhande wijzen op de vele bijbelse referenties en zo en een typisch Portugese mythologie, maar mijn kennis daarover is onvoldoende om even enthousiast als hen te zijn.
De personages zijn wel kleurrijk en bijzonder, maar het deed me allemaal net wat te 'literair verantwoord' aan om me te kunnen inleven. En na verloop van tijd denk je eerder dat ze allemaal uit een gekkenhuis komen dan dat het geloofwaardige personages zijn.
Het deed me een beetje denken aan de verhalen over het verleden in "Everything is Illuminated". Daar werkte het, als tussendoortje, voor mij wel. Hier niet echt.
Eindoordeel:
Niet mijn ding.
**1/2
PS: voor de liefhebbers: Saramago noemt Peixoto het nieuwe literaire talent in Portugal.
2 opmerkingen:
Toch leuk dat je een recensie plaatst.
Zelf ben ik laaiend over deze schrijver. De blik is voor mij een van de grootste romans van de laatste 20 jaar.
Smaken zijn er om te verschillen
Wat mij betreft kan Peixoto zich prima meten met de grote mannen van de Portugese literatuur zoals Saramago en Lobo Antunes. Ik vind Peixoto een van de allerbeste schrijvers die op dit moment op deze aardbol rondloopt. De Blik is een boek met een enorme diepte, het is een duister verhaal en mooi tegelijkertijd, maar zoals Babs al enigszins schrijft: over smaak valt niet te twisten.
En wat zijn schrijfstijl betreft... er zijn er maar weinig die zo'n literaire orkaan kunnen fabriceren. Ik lees erg veel en daar zitten veel grote namen tussen, maar zo goed als Peixoto kom ik ze maar zelden tegen.
Een reactie posten