Het verslag van Brodeck – Philippe Claudel
In’t kort
In “het verslag van Brodeck” wordt het verhaal van een dorp verteld waar een vreemdeling komt wonen. Enkele maanden na zijn komst, is de vreemdeling dood. Aan Brodeck wordt gevraagd een verslag te schrijven van de gebeurtenissen.
Mijn oordeel
In het begin van het boek krijgt Brodeck van zijn dorpsgenoten de opdracht het verslag te schrijven van de gebeurtenissen die voorafgingen aan de dood van de vreemdeling, de “Anderer”. Omdat Brodeck een buitenstaander is, nooit volledig in het dorp geïntegreerd, kan hij niet anders dan aanvaarden.
Als lezer krijg je alles te zien van het perspectief van Brodeck. Verschillende verhaallijnen lopen door elkaar: het verslag, hoe Brodeck zelf de gebeurtenissen beleefde, Brodecks verleden etc. De afwisseling tussen en opeenvolging van verhaallijnen is heel erg grillig.
Datzelfde geldt ook voor het boek op zich: het is grillig en de sfeer heeft iets grimmigs. Dit wordt ook nog extra in de hand gewerkt door een soort tijd- en ruimteloosheid: nergens wordt geëxpliciteerd waar of wanneer alles zich afspeelt. Ook het verleden van Brodeck en zijn familie wordt enigszins verholen.
Uiteraard heb je als lezer snel een vermoeden (dat ik omwile van het leesplezier hier niet zal neerpennen). Dit vermoeden wordt langzaamaan bevestigd. De trage onthulling voedt de nieuwsgierigheid. Je wil gewoon doorlezen. Persoonlijk vond ik dat de verwachtingen wat te hoog gespannen raakten hierdoor. Het einde kwam voor mij iets te snel en was iets te voorspelbaar.
Gelukkig wordt dit gecompenseerd door de mooie schrijfstijl van Claudel. Die heeft steeds iets poëtisch, met veel beelden, filmisch zelfs. “Het verslag van Brodeck” is zelf ook een soort beeld: op de achterflap wordt het een parabel genoemd en dat is toch wel terecht. Ik raad wel aan de achterflap niet te lezen, om de leeservaring zo puur mogelijk te houden.
Eindoordeel
***1/2
2 opmerkingen:
Deze bijdrage doet mij eraan herinneren dat ik ook eens iets van Claudel moet gaan lezen (ondertussen toegevoegd aan mijn to read lijst) Ik vond zijn film (regie én scenario) "Il y a longtemps que je t'aime" erg goed. Binnenkort wellicht nog een reactie op deze recensie.
Ik had bij dit boek in eerste instantie wat last van die vaagheid: de verhaallijnen en tijden lopen door elkaar. Daardoor vreesde ik dat ik belangrijke clues zou missen. Gelukkig klaarde die mist na de helft op en werd alles duidelijker. Het was al met al een fijne leeservaring. Op een middag heb je het uit en ben je écht even weggeweest.
PS Uiteindelijk had die vaagheid ook wel wat (alleen kan ik vanuit mijn persoonlijkheid wellicht niet goed tegen vaagheid ;-))
Een reactie posten