Overal en nergens - Bill Bryson

Genre: Reizen

In't kort:
Bill Brysons tweede boek neemt ons mee op een rondreis door Europa. Hij herneemt in zekere zin twee reizen die hij als jonge student jaren eerder heeft ondernomen.

Mijn oordeel:
Zoals elders op deze blog wel duidelijk wordt, is Bryson een van de favorieten hier. Merkwaardig genoeg is dat niet zo bij dit boek. We kennen allemaal de stijl van Bryson: luchtig, ironisch en met een overgrote dosis zelfspot. Wel, in dit boek komt Bryson voornamelijk over als een egocentrisch, ongeduldig en enggeestig mannetje. Het boek staat vrij vol van vooroordelen over bepaalde landen en onbegrip voor andere culturen.

Een voorbeeld: als Fransen, zoals we ze inderdaad wel een beetje kennen, minder gastvrij behandelen dan je zou wensen, dan vindt hij dat bij hem nog erger omdat zij toch wel de fransen hebben bevrijd zeker, in WOII...
Als hij in Duitsland in, je ziet het al aankomen, dan blijft hij toch een wrang gevoel hebben want ja, ze kunnen allemaal Joden de gaskamer ingedreven hebben. Dat is toch niet echt meer van deze tijd, zeker gezien Bryson zelf pas 6 jaar na WOII geboren is.

Kortom: voor het eerst viel het me met andere woorden bij Bryson op dat hij inderdaad een Amerikaan is.

In Zweden leren we dan weer dat Bryson een beetje een vies oud mannetje is, want hij heeft het voornamelijk over het park waar de dames 's middags topless gaan zonnen. Allen daarheen...

Te veel algemeenheden en veralgemeningen. Wat het allemaal erger maakt, is dat ik, nu ik zijn mening over wat ik zelf beter denk te mogen kennen heb gelezen, me begin af te vragen of hij dat ook heeft bij zijn andere boeken, waar ik de dingen dan maar voor waar aanneem?

Ten slotte is het boek veel te kort om echt iets nuttigs te kunnen vertellen over de verschillende landen die hij bezoekt. En wat hij bezoekt vind ik niet superboeiend. Je leert voornamelijk hoe hij zich druk maakt over lokale eigenaardigheden en voornamelijk alleen een biertje zit te drinken. Bryson komt hier over als een sad little man.

De vertaling heeft er vast geen goed aan gedaan en de ironie kan daar verloren gegaan zijn, maar zelfs met dat in het achterhoofd is deze oefening van Bryson verre van geslaagd te noemen.

Eindoordeel:
Jammer maar helaas **