Genre: (Zweedse) ThrillerIn het kort:
Dit boek is het vervolg op "Mannen die vrouwen haten" (zie boekbespreking van 21 december). De 2 hoofdpersonen uit dat vorige deel, Mikael Blomkvist (journalist, hoofdredacteur) en Lisbeth Salander (psychotische "pain in the ass" researcher), zijn weer eens op elkaar aangewezen, zij het voor Lisbeth onbedoeld en zeker ongewenst. Aanleiding is dat Mikael besluit voor zijn blad Millennium, samen met een free-lance schrijver, een boek te publiceren over vrouwenhandel. Dit maakt bij enkele, in hun boek, beschreven hoerenlopers gevoelens los die tot kidnappings, moorden, intimidaties en meer ongerief leiden. Beiden, Mikael en Lisbeth, worden tot het uiterste gedreven de daders op te sporen. Echter hun beweegredenen lopen niet parallel. En zeker niet hun ontplooide onderzoeksmethoden. Het geheel leidt tot een bizarre climax die letterlijk tot de laatste pagina wordt uitgesteld. Een ontknoping die je alleen maar doet wensen dat deel 3 uit de "Millennium" reeks al vast klaar ligt op je nachtkastje.
Mijn oordeel:
Ik gebruik hier het citaat van de back-cover omdat die zo treffend schrijft wat ik voelde tijdens het lezen: "Honderden pagina's lang houdt Larsson dit vuurtje warm. Hij schuift met zijn pionnen als op een schaakbord, en elk personage komt tot leven in perfect uitgewerkte karakterschetsen die ieder het verhaal opstuwen en voortjagen. Maar Salander is werkelijk het allerbriljantst geprofileerd. Ze heeft alles in zich om uit te groeien tot een cultfiguur van wereldklasse."
Zelden heb ik een boek in handen gehad welke mij de afgelopen week zo vaak wakker heeft gehouden. Larsson slaagde er in een vervolg te schrijven dat je nog meer doet betreuren dat er van zijn hand niet meer dan 3 boeken zijn verschenen en ooit zullen verschijnen. Een betreurenswaardig verlies voor ons Boekenwijzen en de rest van de aardkloot.
Eindoordeel:
***** Verder niets aan toe te voegen, anders dan dat ik wilde dat de schaal verder ging dan 5 sterren!
3 opmerkingen:
ik was toch net iets minder enthousiast over dit deel van de trilogie. Waar ik in het eerste niet kon stoppen met lezen, was ik in het 2de af en toe wat verveeld. Ik denk dat dit te maken had met het feit dat ik als lezer al een heleboel wist en dat vervolgens de politie het onderzoek start en al hetgeen wij al weten nog (langzaam) moet ontdekken. Dit duurde mij allemaal wat te lang & had naar mijn smaak wat korter gekund. Ik geef het 4 op 5 sterren. Maar wel binnenkort weer verder met deel 3...
Ook ik vond deel twee een tikje minder dan deel een, maar vind het nog steeds van het betere detective / thriller werk dat ik al gelezen heb. De personages hebben een achtergrond, een geschiedenis, een ziel en zijn dus meer dan wat meestal bordkartonnen personages zijn in een krakkemikkig plot.
De spanning zit er hier meteen in en wordt ook bijna continu volgehouden. Dat de politie inderdaad achter een paar zaken diende te komen die we al wisten, haalde er een beetje het tempo uit, maar ook deze personages waren voldoende interessant om me voort te duwen in het verhaal.
Af en toe werd een verhaallijntje wel heel erg kort geknipt (de rol van Nicklas Eriksson, bijvoorbeeld).
En hoewel ik het van ballen vindt getuigen dat we hier eindelijk eens niet te moeten hebben met de stereotype bladvullende trezelemiekens die meestal in dit soort boeken opduiken (denk maar aan de toch vooral mooie en voor Langdons charme bezwijkende vrouwen bij Dan Brown), werd Lisbeth Salander hier in het begin van het boek toch net iets te fel ingekleurd. Op een bepaald moment dacht ik: geef haar een cape en we zijn er.
Maar ook ik ben benieuwd nu naar deel drie, dat binnen afzienbare tijd zal volgen.
****
En het zal moeilijk zijn, maar negeer vooral de gigantische -dt fout in mijn comment hierboven :-) Comments kan je hier niet meer wijzigen en ik typ te snel en met veel fouten (lang leven de spell-check...).
Een reactie posten