22 juli 2009

De helaasheid der dingen - Dimitri Verhulst


Genre: roman/verhalenbundel

In't kort: Verhulst neemt ons opnieuw mee naar zijn geboortedorp Reetveerdegem en vertelt honderduit over zijn jeugdjaren die hij spendeerde met zijn vader, grootmoeder en nonkels Potrel, Herman en Zwaren. In verschillende korte maar rake verhalen schetst hij een beeld van een (verzonnen?) jeugd vol cafés, politie en Roy Orbison-fans.

Mijn oordeel: ik ben meestal niet zo'n hype-man, sta er altijd wat sceptisch tegenover, maar bij Verhulst heb ik mijn mening toch wel heel snel moeten herzien. In een eerdere bespreking had ik het al over 'De kamer hiernaast' en hoe goed ik dat wel vond, maar dit boek is nóg beter. Verhulst kan met een paar heel zorgvuldig gekozen woorden een prachtige sfeer scheppen, en de karakters (weliswaar dicht aanleunend bij het karikaturale) zijn om nooit meer te vergeten. Het verhaal over de alternatieve Ronde Van Frankrijk is schit-te-rend, net als 'Alleen de allenen'. Binnenkort staat Problemski Hotel op het leesmenu. Benieuwd wat dat wordt.

Eindoordeel: ****1/2 (omdat ik niet graag 5 op 5 geef...)

1 opmerking:

FigorDVM zei

Heb het nu ook net uit. Inderdaad zeer vlot en leuk geschreven. Ik hield meer van "Godverdomse dagen..." omdat we daar veel meer een echte gedachtenstroom krijgen, een braaksel van cynische emotie.

Dit boek wordt voor een groot deel ook voortgestuwd door de herkenbaarheid: wie op het Vlaamse platteland is opgegroeid, kent wel een aantal dergelijke figuren: het café is hun biotoop, ze gaan voor het minste op de vuist en ze lijken zich te wentelen in hun marginaliteit.

Ik had eerst de film al gezien en dat werkte in dit geval tegen het leesplezier: de verrassing van de ronde van frankrijk is dan weg, de verbeelding kan minder vrij zijn gang gaan.

En bij afloop was ik blij dat ik vroeger alleen vanop afstand dat soort figuren kende.

***1/2