In't kort:
Dr. Alfred Jones, een gerespecteerde wetenschapper op het gebied van de visserij, wordt gevraagd om het schijnbaar onmogelijke, zelfs idiote plan van een steenrijke sjeik, om in een woestijn in Yemen condities te onderzoeken en op te zetten die het vliegvissen op zalm toelaten, te leiden. Nadat hij er tegen wil en dank toch aan moet beginnen, begint hij er steeds meer in te geloven. Met dit project verandert Alfred ook op persoonlijk vlak. Tot dan lag hij steeds 'onder de sloef' van zijn zeer carrièrebeluste vrouw die het vooral prettig vindt dat hij minder verdient dan zij. Dat de fianciële en organisatorische kant van dit project geleid wordt door de mooie, jonge Harriet heeft daar ook wel wat mee te maken.
Daarnaast hebben we nog de Britse eerste minister en vooral zijn megalomane communication officer die in dit project een uitstekende PR stunt zien.
Mijn oordeel:
Ik pikte dit boek op op basis van de wat vreemde titel. En heb daar geen spijt van.
Het is duidelijk een debuut: je ziet dat aan een aantal beslissingen over stijl die door meer ervaring (en misschien ook een betere redactie) niet genomen zouden zijn of geschrapt. Zoals wel vaker in Britse satires (zie ook David Lodge) worden verschillende vertelmanieren gebruikt: het dagboek va Alfred, e-mails van en naar de personages, politie-interviews. Dat mag allemaal, maar hier wordt in elke vorm op dezelfde manier verteld. het was dus niet echt nodig. In plaats van het een dagboek te laten zijn, kon het evengoed een ik-verteller zijn. Dit was echter niet zeer storend bij het lezen.
Het tempo werd er ook ingehouden door af en toe al sprongetjes in de tijd te maken waarbij de lezer te weten komt dat er uiteindelijk wat vreemds gaat gebeuren. En toch word je verrast door wat het uiteindelijk is.
Vrij leuke satire, met net iets te karikaturale personages. Alfreds vrouw is echt wel een koude carrièrevrouw die ook hun huwelijk op een zakelijke manier bekijkt en Alfred start ook als de archetypische ruggengraatloze sukkel. Door zoals gezegd de soms wat kunstig gekozen afwisseling van vertelstijlen worden een paar zaken wat ongeloofwaardig. Met de tijdssprongen is ook het groeiende besef van de personages een beetje raar. Het politie-interview is bijvoorbeeld na de feiten, maar toch lijkt het alsof bij het navertellen van events de personages opnieuw hun besef moeten laten groeien.
Maar los daarvan leest het zeer prettig, worden de clichés over Arabieren e.d. gemeden en wordt het originele uitgangspunt ook leuk uitgewerkt. Op sommige plaatsen even leuk als de beste Ben Elton, als haalt die laatste het makkelijk op punten.
Eindoordeel:
***
Geen opmerkingen:
Een reactie posten