Fantoompijn - Arnon Grunberg

Genre: roman

In't kort: Robert Mehlman is een Nederlands auteur, uitgeweken naar New York, en daar samenwonend met zijn echtgenote, die hij liefkozend Prinses Sprookje noemt. Na zijn eerste succesvolle roman over zijn vader, die proftennisser was (maar geen echt goeie), worden zijn volgende boeken door de recensenten neergesabeld. Toch weigert hij te geloven dat hijzelf aan de basis van die slechte boeken ligt, en geeft de schuld aan alles en nog wat. En hij zet zijn liederlijke leven vol drank, gokken en ontrouw rustig verder. Tot het water hem echt tot aan de lippen staat, en hij niet anders kan dan een nieuw boek te schrijven, een kookboek, godbetert. Tot ieders verbazing (en vooral die van hemzelf) wordt dat kookboek een gigantisch succes, hij slaat aan het toeren, geeft lezingen en workshops, verschijnt overal op tv en rijft geld binnen als nooit voorheen. Maar het succes stijgt teveel naar zijn hoofd, en uiteindelijk betaalt hij de tol voor al zijn overmoed.

Mijn oordeel: via een raamvertelling geeft Grunberg ons zicht op deze bizarre man. Eerst laat hij Mehlmans jonge zoon Harpo aan het woord, wat gevolgd wordt door een ik-vertelling van Mehlman zelf. In het slot toont Harpo echter aan dat zijn vader een groot mythomaan is, dat alles wat ie vertelt met een grove korrel zout genomen moet worden.

Mooi uitgangspunt, en ook knap uitgewerkt. Grunberg schrijft met een leuke vaart, laat ons een indringende kijk nemen in Mehlmans lege, best treurige verhaal (ook al ziet Mehlman dat totaal anders) en doet dat in een frisse stijl. Ik kan best begrijpen dat niet iedereen het met mijn positieve oordeel eens zal zijn, want Grunberg, you either love him or hate him. Maar ik vind het dus best oke.

Dit boek won de AKO-Literatuurprijs in 2000, en Grunberg is al een hele tijd een gevestigd Nederlands schrijver.

Eindoordeel: ****