Bij gelijke geschiktheid - Rosalind Barnett & Caryl Rivers

Genre: gender-onderzoek

In 't kort: Ultradarwinisten en evolutionair psychologen proberen ons met diverse beweringen en onderzoeken te overtuigen dat de verschillen tussen mannen en vrouwen hemelsbreed zijn. Vrouwen zijn zorgzaam en monogaam, mannen agressief en polygaam. Wetenschappers Barnett en Rivers ontkrachten aan de hand van verwijzingen naar (meta)onderzoek deze hartnekkige "verything is due to nature" tendens.

Mijn mening: "Mannen komen van Mars en vrouwen van Venus", verzucht mijn moeder geregeld. Maar is dat wel zo? In navolging op het boek "De sekse paradox" (pleidooi voor nature-argumenten) las ik dit boek dat juist aantoont dat er op tal van vaak aangevoerde terreinen géén significante verschillen zijn tussen mannen en vrouwen. We raken echter juist wél beïnvloed door allerlei ongefundeerde beweringen zoals "meisjes zijn slechter in wiskunde, jongens in verbale en schriftelijke communicatie". Daardoor gaan we er ons naar gedragen. Nurture dus.
Het aanhoudende "bewijs" dat al ons gedrag terug te voeren is op de jagende man en de zorgende vrouw wordt met de grond gelijk gemaakt.
Hun betoog is aanmerkelijk krachtiger (dmv meta-analyses) dan dat van Susan Pinker in de sekse paradox (eerder kwalitatief onderzoek door interviews). Niet toevallig wordt Pinkers broer Steven in dit boek diverse malen aangehaald. Hij vindt dat mannen inherent risiconemende presteerders zijn en vrouwen van nature geneigd zijn een weinig betalende job aan te nemen.
De dames B en C weten op een hele leesbare manier de contra-argumenten grondig neer te zetten en mij te overtuigen van een hoop nurture in het hele genderverschillen-verhaal. Er is echter nog veel werk aan de winkel om de ontkrachting van deze stereotypen te verbreiden! Wij mensen zijn immers dol op hokjes-denken.

Eindoordeel: ****

Do Androids Dream of Electric Sheep - Philip K. Dick

In't kort:

Rick Deckard is een bounty hunter in een post-apocalyptische aarde (na de bom, ongetwijfeld).

De meeste mensen zijn geëmigreerd naar Mars, in een kunstmatige leefbare wereld.

Op aarde blijven de outcasts achter en androiden die de mens moeten dienen. Sommige worden echter te gevaarlijk en worden opgespoord en verwijderd door premiejagers als Rick Deckard.

Mijn oordeel:

Ik heb Blade Runner (de film van dit boek) nooit gezien en kon dit boek dus ook onbezoedeld lezen. Ik ben niet echt een fan van SF, maar een aantal boeken kunnen me zeker bekoren. 2001: A Space Oddyssey is er een van. Deze is een andere klassieker die ik wilde gelezen hebben.

Het 'leuke' of 'goede' aan die klassiekers is meestal wel dat de SF slechts een draagmiddel is om een dieperliggend thema aan te snijden. In dit geval gaat het stiekem om hoe de mens omgaat of om moet gaan met een steeds digitaal wordende wereld, waarin veel van wat we vroeger zelf deden nu door electrische hulpmiddelen wordt gedaan. Al in dit boek (uit 1968!) zien we hoe de TV onze gedachten en mening beinvloedt en hoe de grens tussen mens en robot soms flinterdun is. Uiteindelijk scheidt alleen de empathie ons van de robot. Maar wat betekent die empathie?

Verder gebeurt er niet zo heel erg veel in dit boek: Rick gaat achter geavanceerde androiden aan en komt in een gewetenscrisis. Het is echter dat dieperliggende niveau dat mij aansprak. Het is als het ware een kritiek op de maatschappij. Daardoor heeft de geschiedenis dit boek niet ingehaald en de toekomstvisie achterhaald gemaakt.

Ook de stijl van het boek is toepasselijk. Een bijna deprimerende stijl: je voelt de eentonigheid van het toekomstige leven op aarde: er is geen onstnappen mogelijk.

Toch de film maar eens bekijken.

Eindoordeel:

***1/2

Fantoompijn - Arnon Grunberg

Genre: roman

In't kort: Robert Mehlman is een Nederlands auteur, uitgeweken naar New York, en daar samenwonend met zijn echtgenote, die hij liefkozend Prinses Sprookje noemt. Na zijn eerste succesvolle roman over zijn vader, die proftennisser was (maar geen echt goeie), worden zijn volgende boeken door de recensenten neergesabeld. Toch weigert hij te geloven dat hijzelf aan de basis van die slechte boeken ligt, en geeft de schuld aan alles en nog wat. En hij zet zijn liederlijke leven vol drank, gokken en ontrouw rustig verder. Tot het water hem echt tot aan de lippen staat, en hij niet anders kan dan een nieuw boek te schrijven, een kookboek, godbetert. Tot ieders verbazing (en vooral die van hemzelf) wordt dat kookboek een gigantisch succes, hij slaat aan het toeren, geeft lezingen en workshops, verschijnt overal op tv en rijft geld binnen als nooit voorheen. Maar het succes stijgt teveel naar zijn hoofd, en uiteindelijk betaalt hij de tol voor al zijn overmoed.

Mijn oordeel: via een raamvertelling geeft Grunberg ons zicht op deze bizarre man. Eerst laat hij Mehlmans jonge zoon Harpo aan het woord, wat gevolgd wordt door een ik-vertelling van Mehlman zelf. In het slot toont Harpo echter aan dat zijn vader een groot mythomaan is, dat alles wat ie vertelt met een grove korrel zout genomen moet worden.

Mooi uitgangspunt, en ook knap uitgewerkt. Grunberg schrijft met een leuke vaart, laat ons een indringende kijk nemen in Mehlmans lege, best treurige verhaal (ook al ziet Mehlman dat totaal anders) en doet dat in een frisse stijl. Ik kan best begrijpen dat niet iedereen het met mijn positieve oordeel eens zal zijn, want Grunberg, you either love him or hate him. Maar ik vind het dus best oke.

Dit boek won de AKO-Literatuurprijs in 2000, en Grunberg is al een hele tijd een gevestigd Nederlands schrijver.

Eindoordeel: ****

Lof der lankmoedigheid - Rik Torfs

Genre: filosofisch traktaat of zoiets

In't kort/Mijn oordeel: ik heb eigenlijk geen idee waar dit boek over gaat. Ik ben tot blz 45 geraakt, maar weet niet wat ik gelezen heb, waar dit heen wil of moet. Ik heb wat filosofisch gewauwel over de man-vrouw-relatie achter de kiezen, waarna het plots over professoren en hun spreekwoordelijke verstrooidheid ging, zonder dat tussen beide ook maar iets van een link gelegd kan worden.

Misschien moet ik dit later even hernemen, was ik niet in de juiste mood om te gaan filosoferen over vanalles en nog wat. Want ik vind Torfs (behalve wanneer hij via ingestudeerde grappen de flauwe plezante uithangt in 'De Slimste Mens') best een patente kerel. Maar toch overheerst de ontgoocheling...

Eindoordeel: geen, want te weinig gelezen

De helaasheid der dingen - Dimitri Verhulst

Genre: roman/verhalenbundel

In't kort: Verhulst neemt ons opnieuw mee naar zijn geboortedorp Reetveerdegem en vertelt honderduit over zijn jeugdjaren die hij spendeerde met zijn vader, grootmoeder en nonkels Potrel, Herman en Zwaren. In verschillende korte maar rake verhalen schetst hij een beeld van een (verzonnen?) jeugd vol cafés, politie en Roy Orbison-fans.

Mijn oordeel: ik ben meestal niet zo'n hype-man, sta er altijd wat sceptisch tegenover, maar bij Verhulst heb ik mijn mening toch wel heel snel moeten herzien. In een eerdere bespreking had ik het al over 'De kamer hiernaast' en hoe goed ik dat wel vond, maar dit boek is nóg beter. Verhulst kan met een paar heel zorgvuldig gekozen woorden een prachtige sfeer scheppen, en de karakters (weliswaar dicht aanleunend bij het karikaturale) zijn om nooit meer te vergeten. Het verhaal over de alternatieve Ronde Van Frankrijk is schit-te-rend, net als 'Alleen de allenen'. Binnenkort staat Problemski Hotel op het leesmenu. Benieuwd wat dat wordt.

Eindoordeel: ****1/2 (omdat ik niet graag 5 op 5 geef...)

Hoge Toppen, Diepe Dalen - Matt Rendell

In't kort:

Matt Rendell, wielerjournalist voor het Engelse Channel 4 (de enige openbare zender in de UK die ook maar enigszins aandacht besteedt aan de Tour), heeft van alle Tours van 1903 tot 2007 wat anekdotes verzameld en de top dries van deze tours.

Van elke tour geeft hij de belangrijkste of opmerkelijkste gebeurtenissen weer, met overmatige aandacht voor dopingschandalen.

Mijn oordeel:

Het boek is leuk op sommige plaatsen, maar storend op andere. Het heeft veel weg van een boekje voor wielerleken die graag de sappige verhalen over de Tour willen horen en met wat leuke anekdotes op cocktailpartys willen scoren. Kortom, het is geschreven door een Brit voor Britten. Er staan ook af en toe storende foutjes in en het per se willen aantonen van de dopingschandelen, nou ja, je wint er geen originaliteitsprijs mee. Uiteraard moet niet verdoezeld worden dat de hele wielerwereld boter op het hoofd heeft, maar doe het dan beter uitgewerkt.

Het boek is ook veel te dun om echt infortmatief te zijn. Nu, in principe kan van bijna elke tour een heel boek geschreven worden (lees vooral het leuke "Wij waren allemaal goden" van benjo Maso over de tour van 1948). Als je dan alle tours in 1 boek wilt vatten, eindig je met een wat flauw uitgevallen verhaal.

Eindoordeel:

Leuk voor tussendoor, maar schiet tekort.

**

A Walk In The Woods - Bill Bryson

In't kort:

Bill Bryson gaat deze keer niet op reis maar trekt op wandel op de vermaarde en befaamde Appalachian trail in de VS. Hij neemt daarbij een zware rugzak mee en zijn verre van fitte, recovering alcoholic friend Stephen Katz.

Mijn oordeel:

Classic Bryson. Leuke, anekdotische stijl doorspekt met lekker cynisme met Katz als ideale aangever en afwerker. Laat ik het een "buddy-book" noemen (naar analogie met een buddy-movie).

En oh ja, af en toe, het zou Bryson anders niet zijn, ook wat nuttige weetjes over de trail en de plaatsjes die ze er passeren.

Tegelijk meeslepend en hilarisch. En dat in non-fictie.

Geweldig leesvoer.

Eindoordeel:

****1/2

Salmon Fishing in The Yemen - Paul Torday

In't kort:

Dr. Alfred Jones, een gerespecteerde wetenschapper op het gebied van de visserij, wordt gevraagd om het schijnbaar onmogelijke, zelfs idiote plan van een steenrijke sjeik, om in een woestijn in Yemen condities te onderzoeken en op te zetten die het vliegvissen op zalm toelaten, te leiden. Nadat hij er tegen wil en dank toch aan moet beginnen, begint hij er steeds meer in te geloven. Met dit project verandert Alfred ook op persoonlijk vlak. Tot dan lag hij steeds 'onder de sloef' van zijn zeer carrièrebeluste vrouw die het vooral prettig vindt dat hij minder verdient dan zij. Dat de fianciële en organisatorische kant van dit project geleid wordt door de mooie, jonge Harriet heeft daar ook wel wat mee te maken.

Daarnaast hebben we nog de Britse eerste minister en vooral zijn megalomane communication officer die in dit project een uitstekende PR stunt zien.

Mijn oordeel:

Ik pikte dit boek op op basis van de wat vreemde titel. En heb daar geen spijt van.

Het is duidelijk een debuut: je ziet dat aan een aantal beslissingen over stijl die door meer ervaring (en misschien ook een betere redactie) niet genomen zouden zijn of geschrapt. Zoals wel vaker in Britse satires (zie ook David Lodge) worden verschillende vertelmanieren gebruikt: het dagboek va Alfred, e-mails van en naar de personages, politie-interviews. Dat mag allemaal, maar hier wordt in elke vorm op dezelfde manier verteld. het was dus niet echt nodig. In plaats van het een dagboek te laten zijn, kon het evengoed een ik-verteller zijn. Dit was echter niet zeer storend bij het lezen.

Het tempo werd er ook ingehouden door af en toe al sprongetjes in de tijd te maken waarbij de lezer te weten komt dat er uiteindelijk wat vreemds gaat gebeuren. En toch word je verrast door wat het uiteindelijk is.

Vrij leuke satire, met net iets te karikaturale personages. Alfreds vrouw is echt wel een koude carrièrevrouw die ook hun huwelijk op een zakelijke manier bekijkt en Alfred start ook als de archetypische ruggengraatloze sukkel. Door zoals gezegd de soms wat kunstig gekozen afwisseling van vertelstijlen worden een paar zaken wat ongeloofwaardig. Met de tijdssprongen is ook het groeiende besef van de personages een beetje raar. Het politie-interview is bijvoorbeeld na de feiten, maar toch lijkt het alsof bij het navertellen van events de personages opnieuw hun besef moeten laten groeien.

Maar los daarvan leest het zeer prettig, worden de clichés over Arabieren e.d. gemeden en wordt het originele uitgangspunt ook leuk uitgewerkt. Op sommige plaatsen even leuk als de beste Ben Elton, als haalt die laatste het makkelijk op punten.

Eindoordeel:

***

Kennedy's brein - Henning Mankell

In't kort:

Archeologe Louise Cantor gaat voor een vakantie terug vanuit Griekenland naar Zweden. Op het appartement van haar zoon Henrik vindt ze diens levenloze lichaam. Het lijkt erop dat hij zelfmoord gepleegd heeft.

Louise kan dit niet aanvaarden (Henrik is niet het type dat zelfmoord pleegt) en gaat zelf op onderzoek uit. Eerst samen met haar ex-man, de introverte, beetje eccentrieke Aron. Als deze laatste ook plots verdwijnt, zet ze haar zoektocht in haar eentje voort. Deze zoektocht brengt haar via Barcelona uiteindelijk naar Mozambique, waar ze allerlei onverkwikkelijke zaken van de farmaceutische industrie ontdekt. Is Henrik bij deze zaken betrokken geraakt en daarom vermoord?

Mijn oordeel:

Ik had nog niets van Mankell gelezen maar er wel al positieve zaken over gehoord. Ik had eerder een detective / spannende thriller verwacht. Dit boek heeft dat een beetje, maar het is uiteindelijk toch meer een sociale thriller met een sociaal drama. De moeder Louise die erachter komt dat ze haar zoon toch niet zo goed kent, het verwerken van een moeilijke scheiding. Daarnaast was er voor Mankell blijkbaar ook een persoonlijk aspect verbonden. Hij had ooit in Afrika een man aan AIDS zien sterven en wilde met dit boek een soort van aanklacht schrijven tegen de westerse wereld en de farmaceutische industrie die alleen geld zien in Afrika en zich niet bekommeren om de mensen.

Dat zorgt echter een beetje te veel voor een gebrek aan evenwicht in dit boek. Het plot is soms een beetje zoek en moet plaats ruimen voor de boodschap. Lousie ontdekt uiteindelijk toch bijster weinig, al worden er bepaalde tipjes van sluiers opgelicht. Nooit ver genoeg echter om bij de lezer de twijfel over de juistheid van Louises bevindingen weg te nemen. Misschien is dat ook wel de bedoeling. Dat het ook gaat om het ondraaglijke verlies en het schuldgevoel en hoe dat het beoordelingsvermogen van iemand beinvloedt. Maar het hele boek lijkt hierdoor onaf.

All in all goed leesvoer, maar ik had stiekem een lekkere huiverige detective / thriller in gedachten en kreeg iets heel anders. Het lijkt ook of Mankell worstelt met het vertellen van een sociaal verhaal als thriller. Hij is geen Multatuli die de moed had om in zijn verhaal in te breken en de lezer de boodschap in het gezicht te smijten.

Eindoordeel:

***

PS: Dat mijn bankrekening maandelijks gespekt wordt door de farmaceutische industrie heeft geen invloed gehad op mijn leeservaring :-D

Sue Townsend - The secret diary of Adrian Mole aged 13 3/4

Genre: dagboek

In 't kort: Adrian Mole is een atypische tiener met (typische) jeugdpuistjes. Hij houdt een dagboek bij waarin hij zijn dagelijkse toestanden van zich afschrijft. Het tumulteuze huwelijk van zijn ouders, zijn liefde voor Pandora, zijn intellectueel-zijn en correspondentie met de BBC (aangaande zijn poëtische probeersels)

Mijn mening: Ik dacht een van mijn lievelingsboeken nog maar eens te lezen. Alle dagboeken van Adrian Mole nog eens, maar dan in chronologische volgorde.
En nog steeds blijf ik ontroerd door dit misschien wel best neergezette maar tevens moeilijkst te beschrijven personage ooit. De schrijfster weet met zo weinig middelen (korte dagboeknotities) en gebeurtenissen zo goed een zelfingenomen, sneue maar toch ook zeer vertederende puber neer te zetten. De humor is ook zo heerlijk subtiel en anders dan anders. Kortom: I still love it!

Eindoordeel: *****

Alain de Botton - Ode aan de arbeid

Genre: filosofie, onderzoek

In 't kort: Waarom besteden we in ons leven zoveel tijd en energie aan ons werk? Waarom halen we hier zoveel voldoening uit, terwijl we in deze moderne tijd maar vaak een miniem schakeltje vormen in een groot, soms onbekend, geheel van diensten en producten?
Weten we eigenlijk wel waar de elementaire zaken in ons leven vandaan komen en hoe we daar aan geraken?
In dit boek probeert filosoof de Botton deze vragen op een illustratieve manier te beantwoorden. Dit doet hij door diverse takken van arbeid ter plekke te onderzoeken.

Mijn mening: Vroeger was het maken van beroepskeuzen veel makkelijker. Je werd boer, bakker, leraar...Niet toevallig waren dit beroepen waarbij je direct in contact stond met je product en klant. Als je tegenwoordig op je LinkedIn profiel al je "contacts" eens bekijkt, zie je wat voor een functies er de afgelopen jaren in het leven zijn geroepen. Zo zie ik onder die van mij o.a. een Business Domain Manager, Business Development Manager, Operational manager en zo vliegen er nog wat meer managers van dit en dat om de oren. Wat de profielen inhouden en doen. GEEN IDEE! De vraag is of men zelf eigenlijk nog wel weet wat het uiteindelijke doel van zijn/haar organisatie is. Ik twijfel daar vaak toch wel aan.

Daarom is het zo leuk dat er een dergelijk boek wordt geschreven waar die vraag wordt opgeworpen. Beantwoord wordt ze niet. Er worden slechts interessante nieuwe vragen gesteld zoals waarom mensen uren geaircoinditioned in een gigantisch saai kantoorpand kunnen/willen vertoeven. Het zet je gewoon aan tot verder denken en dat vind ik altijd leuk aan dergelijke boeken. Ook de inzoom op verschillende bedrijfstakken en hoe alles daarbinnen functioneert is interessant. Op een hele geestige en observerende wijze leren we hoe o.a. de tonijnvangst, energiedistributie en voedsellogistiek plaatsvindt en ons van onze primaire levensbehoeften voorziet. Het boek bevat ook vele foto's en is in een mum van tijd uit.

Eindoordeel: ****

Het behouden huis - W. F. Hermans

Genre: novelle

In't kort:

Wereldoorlog II. Een Nederlandse soldaat zit in niemandsland, raakt zijn eenheid kwijt, komt in een verlaten dorp terecht en installeert zich in een huis aldaar. De Duitsers komen en denken dat hij de eigenaar is. Hij laat hen logeren, waarna ze hem met de nodige egards behandelen. Wanneer de echte eigenaar plots opduikt, kan onze hoofdfiguur (we kennen zelfs zijn naam niet) niet anders dan deze koelbloedig afmaken om van zijn mooie leventje te kunnen blijven genieten.

En dan is er ook nog die ene kamer, waarvan de deur op slot is, en die echt niet open kan...

Mijn oordeel:

Mijn eerste W. F. Hermans-boek, en een echte meevaller. Een vrij 'normaal' (wat is normaal in tijden van oorlog ?) uitgangspunt krijgt een vreemde draai, en daarna een nog vreemdere. En plots wordt ook het huis zelf, immobiel als het is, een soort van personnage. En duiken er nog gekkere personnages op.Heel erg leuk. En uit in een wip, amper 76 pagina's.

Eindoordeel: ****

Stoempen, snot en sterven - Mart Smeets

Genre: dagboek, wielersport

In't kort: met de Tour editie 2009 voor de deur vond ik het leuk om nog even de oude doos in te duiken met dit dagboek van de Tour 1990, de hoogdagen van Lemond, Parra, Delgado, Breukink en andere Hampstens. Smeets maakt van elke dag een beknopt verslag, met daaraan toegevoegd een korte impressie van diezelfdedag door Breukink (nog zo eentje die altijd in Marts bovenste schuif heeft gelegen).

Mijn oordeel: dit boek was één van de eerste van Smeets, en je merkt wel dat hij sindsdien als schrijver is geëvolueerd. Maar toch is dit een aardig werkstukje, meeslepend, kort en krachtig, goed gedocumenteerd en ondertussen een blik achter de schermen werpend.

De commentaren van Breukink zijn verhelderend (vooral die over zijn fameuze jour sans die hij elke Tour wel weer ergens tegen het lijf liep) en laten je af en toe in het hoofd van een 'potentiële' Tour-winnaar kruipen. Daarnaast krijgen we ook af en toe korte interviews met Rooks, nog zo'n Nederlander die als lijfspreuk 'altijd net niet' uit heeft gekozen. Breukink werd uiteindelijk derde, Lemond won de Tour en Claudy werd (uiteraard) eerste Belg.

Eindoordeel: ***1/2

De ondraaglijke lichtheid van het bestaan - Milan Kundera

Genre: (verboden) roman

In't kort: we volgen twee 'koppels', Tomas en Tereza enerzijds en Sabina en Franz, anderzijds, tijdens en kort na de Praagse lente van 1968, terwijl ze zich door het leven en de liefde proberen te slaan. Tereza en Tomas zijn elkaars tegenpolen, de ene jaloers tot in haar kleine teentje, de ander lichtzinnig tot en met. Ook Franz en Sabina blijken niet voor elkaar geboren: Sabina snakt naar vrijheid, terwijl Franz net probeert haar met alle mogelijke middelen aan zich te binden.

Mijn oordeel: Dit boek maakt deel uit van de reeks Verboden Boeken van De Morgen van enige jaren geleden. 't Is ook al een tijdje geleden dat ik dit boek las, en het heeft niet echt een lasting impression op me gemaakt, integendeel zelfs. Het boek gaat een beetje van hot naar her, en het is me niet echt duidelijk wat de uiteindelijke bedoeling is. Behalve natuurlijk de Russen schofferen, het kleinste kind kon zien aankomen dat dit boek verboden zou worden.

Het enige wat ik me nog levendig voor de geest kan halen, is het allerlaatste hoofdstuk, waarin Tomas en Tereza afscheid moeten nemen van hun doodzieke hond, een enig mooie vertelling. Maar verder weinig wereldschokkend.

De film heb ik nooit gezien, maar het lezen van het boek heeft me er eigenlijk wel nieuwsgierig gemaakt. Ik zie niet goed in hoe men van dit boek een film kan maken. Kan ook aan mij liggen.

Eindoordeel: *** (de derde ster vooral omwille van het laatste hoofdstuk)

The World According to Garp - John Irving

In short: "In the world according to Garp, we are all terminal cases." A novel about the life of T.S. Garp, the bastard son of Jenny Fields - a feminist leader ahead of her time. To quote the Chicago Sun-Times: "Like all extraordinary books, Garp defies synopsis..."

My judgment: At the age of 20, I read Catcher in the Rye by J.D. Salinger, and couldn't help but think that I should've read that book when I was 15 or 16. The impact might have been bigger - even though it was very impressive at a later age - and the timing would've been just perfect, latching onto all the cerebral chemistry going on in an adolescent's head. At 32, I've the feeling that I was just in time to read The World According to Garp. I'm not a parent (yet), I'm not an aspiring author (anymore ;-)) and I have no relevant opinion regarding man vs. woman. But if any of these would be the case, the novel would have possibly been too overwhelming. Irving hits the emotional string throughout the story without being overly sentimental, quite an impressive feat altogether (which I recognize in The Ciderhouse Rules, of which I've only seen the movie). Against that emotional undertow, he writes down - with plenty of wit and composed absurdity - marvellous observations of the human condition that stand out as being original and recognizable at the same time. A splendid reading experience, and I am curious to see if I'll ever feel the urge to re-read (like I do now with Catcher).

Web - Paul Mennes

In 't kort:

"Web" is een verhalenbundel van losjes samenhangende verhalen over jongeren (oudere tieners tot jonge twintigers) die zich, basically, vervelen in de laten jaren '90. De TV en internetgeneratie, zeg maar.

Mijn oordeel:
Ik vond er niet zo heel erg veel aan. Het leest weliswaar vlot en je hebt het in amper twee uur uit, maar het ontbreekt aan een duidelijke thema, aan een verhaal ook. Ik merk ook dat kortverhalen niet echt mijn ding zijn. Voor je goed en wel begonnen bent, is het alweer gedaan. Personages blijven daardoor oppervlakkig, er wordt te snel door de plot gejaagd.

Het is bij momenten best grappig en ik heb ook de indruk dat ik het als oudere tiener, jonge twintiger een pak leuker had gevonden. Tuurlijk zijn de gedachten van rebellerende tieners en hun onvrede met hun medemensen herkenbaar, maar dit werkt alleen als je het zelf bent (of krampachtig poogt te blijven). Nu zijn de meeste personages een beetje irritant.

Door alle verhalen is een soort van rode draad geweven, maar dan vooral door het terugkeren van een aantal motieven (weerwolven, Elvis...) en sommige verhalen lijken naar elkaar te verwijzen. Het is echter allemaal wat te dunnetjes en te 'toevallig'. Het deed me een beetje denken aan het fragmentarische en onsamenhangende van "Any Way the Wind Blows" van Tom Barman die ik, o schande, ook niet goed vond.

Eindoordeel:

**

Bedenkelijke Wetenschap - Marcel Hulspas

In't kort:

Marcel Hulspas bekijkt in dit boekje de wereld van de pseudowetenschap: die tak van wetenschap die, ongehinderd door argumenten of falsificatieprincipes, allerlei theorieën en kennis produceert. Denk aan UFOs, buitenaards leven, alternatieve geneeswijzen e.d.

In dit boek kijken we vooral naar de onzin van dit soort wetenschap en ook kort naar waarom die pseudowetenschappn dan toch populairder zijn dan zou mogen.

Mijn oordeel:

Het uitgangspunt van dit boek is uiteraard goed: ontkrachten van de 'argumenten' van de pseudo-wetenschap en onderzoeken wat de aantrekkingskracht ervan is. Alleen: het boek is nogal warrig en er ontbreekt een duidelijke structuur. Een uiteenzetting wordt vaak onverwacht onderbroken door een voorbeeld, wat niet echt opbouwend werkt. Ik leer ook niets nieuws hier.

Dit boek blijkt een kortere versie te zijn van een lijviger encyclopedie over de pseudowetenschappen. En dat merk je er ook aan. Het lijkt wat op knip- en plakwerk. Trouwens: ook de eindredactie van het boek liet te wensen over, af en toe ontbreekt een woord waardoor zinnen niet kloppen.

Kortom: leuk uitgangspunt, slordig uitgewerkt. Ik bleef op mijn honger zitten.

Eindoordeel:

*1/2

Losing Nelson - Barry Unsworth

In't kort:

Charles Cleasby is een eenzame, oude man. Alles in zijn leven staat in het teken van zijn grote held Horatio Nelson (die van de column), een van de grootste Britse helden ooit. Cleasby is er zelfs van overtuigd dat hij en Horatio parallelle levens leiden.

Dit boek toont Cleasbys pogingen om de ultieme hagiografie over Nelson te schrijven, waarbij hij alle negatieve zaken ook wil kunnen verklaren als positief. Het maakt hem stilaan gek.

Mijn oordeel:

Dit boek is tegelijk een psychologische studie van Charles Cleasby als bijna een geschiedenisles over Horatio Nelson. In Groot-Brittanië door iedereen gekend, hier, althans bij mij, veel minder bekend.

Dit maakt het al zeker een interessant boek. En net als in Sacred Hunger wordt het geen saaie geschiedenisles. Het kaderverhaal van Cleasby toont voornamelijk een zielige, wat autistische man die zo opgaat in zijn idolatrie van en spiegeling aan Nelson, dat negatieve zaken die hij oppikt over Nelson zich direct vertalen in zenuwaanvallen.

Leuk is hoe Unsworth ook de 'gewone mens' aan het woord laat over Nelson, in de figuur van Miss Lily, de typiste die hij heeft ingehuurd om zijn boek te helpen schrijven. Die gewone mens heeft het in deze tijd niet zo heeft begrepen op het heroische alleen maar vindt ook dat die helden van weleer soms gewoon onbeschofte boeren waren en weleens manieren konden geleerd krijgen, held of geen held.

Een intrigerend, leerrijk boek, en een goede karakterstudie ook, bovendien mooi geschreven met een traagheid die me wel beviel.

Eindoordeel:

***