Zwartwaterkoorts - Rascha Peper

In 't kort: De personages in deze zeven korte verhalen hebben allemaal een geheim. Als ze zelf niet liegen, bedriegen of iets verzwijgen, worden ze bedrogen of opgelicht. De verhalen zijn staan in onderling verband. Verschillende personages duiken in meer dan één verhaal op.

Mijn oordeel: Ik ben grote fan van Peper's werk (zie andere boekenwijzen-posts) maar merk dat ik van het ene boek meer gecharmeerd ben dan van het ander. Na het lezen van ongeveer zeven van haar boeken, kan ik nu bevestigen dat het aan de omvang van het verhaal ligt. Haar korte verhalen en wat dikkere boeken (> 150 pagina's) komen naar mijn mening een stuk minder uit de verf dan haar "dunnere boeken" zoals Dooi en Verfhuid.

Bij deze korte verhalen wilde ik er nog veel meer van weten om alles een plaats te kunnen geven, maar toen hield het helaas al op. Al deze verhalen hadden van mij uitgesponnen mogen worden tot 160 pagina's, want in dat formaat vind ik Peper dus blijkbaar het sterkst. Alhoewel, misschien kom ik er nog wel op terug in een toekomstige blogpost, als ik nieuw/ander werk van haar heb gelezen...

Eindoordeel: ***

De avondboot - Vonne van der Meer

In 't kort: We volgen een reeks gasten die verblijven in een huurhuis op het Nederlandse Waddeneiland Vlieland. Rond elk gast of gasten wordt er een kortverhaal verteld. De vrouw met terminale kanker die  nog éénmaal alleen naar het eiland reist en (slechte) herinneringen ophaalt aan haar huwelijk. Twee zussen die herinneringen ophalen aan vroeger, waarbij de een zich de feiten toch heel anders herinnert dan de ander. Met alle gevolgen van dien.

Mijn oordeel: Een aantal jaren geleden las ik Van der Meer's eerdere boek Eilandgasten, waarin blijkbaar een aantal personage al geïntroduceerd worden. Ik herinnerde me dat dat boek me enorm aansprak vanwege het desolaat-op-een-eiland-gevoel dat ik tijdens het lezen had. Dat gevoel kreeg ik nu, gelukkig, weer terug. De verhalen van de verschillende gasten zijn stuk voor stuk intrigerend en erg origineel. Ze stoppen op het moment dat de gast(en) het eiland verlaten. De lezer blijft uiteraard op het eiland en weet helaas niet hoe elk verhaal zich verder ontwikkelt op het vastenland. Die onvolledigheid creëerde bij mij een blijvend nieuwsgierig en geheimzinnig effect.

Eindoordeel: ****

Mise en place - Margot Vanderstraeten

In 't kort: Victor Werner is topkok in zijn eigen driesterrenresto. Dag en nacht in de weer in zijn keuken. Wanneer zijn zus overlijdt, komt het verleden weer naar boven. Het verleden waarin de familie Werner een succesvolle champignongroeve in Limburg bestierde. En waar een eind aan kwam toen de groeve instortte en Victor zijn vader verloor.

Mijn oordeel: Het verhaal is in een nogal staccato-stijl geschreven: korte, droge zinnen met weinig franje. De verteller is de topkok zelf, dus dat is niet zo vreemd. Hij is geen literair wonder en schrijft enkel zijn verhaal. Het past bij het personage. En toch zorgde die droge zakelijke inhoud en stijl van het boek er voor dat het verhaal me weinig deed. Ik herinner me een week na het lezen (nu ik deze blogpost schrijf) eigenlijk niet meer zo veel. Dat is geen goed teken.

Eindoordeel: **1/2

Paddy Clarke Ha Ha Ha - Roddy Doyle

In't kort:
Patrick (Paddy) Clarke groeit op in een klein Iers dorpje aan de kust  in de jaren '60 van de vorige eeuw. Het zijn jaren van grote verandering: de TV neemt een steeds prominenter plaats in, steeds meer housing estates worden gebouwd waardoor de wereld van Patrick niet meer diegene is waar hij zich steeds in heeft thuisgevoeld.

Mijn oordeel:
Omdat het hele boek door Patrickzelf verteld wordt, is het in begin even wennen aan de vertelstijl. Het is namelijk exact zoals een tienjarige jongen vertelt: ongestructureerd, van de hak op de tak en zonder al te veel aandacht voor een plot. Eens je eraan gewend bent, draagt het bij aan de grote charme die dit boek uitstraalt. Doyle is ook zeer consistent in die stijl, je ziet nergens de stem van de volwassen auteur doorschemeren. Dat op zich is al een prestatie.

Het is ook zeer herkenbaar: opgroeien in en gezin van vier (Patrick is de oudste), ravotten met je leeftijdsgenoten, de irrationele vriend- en vijandschappen, de vreemde omgang met het jongere broertje Sinbad (bijnaam voor Francis), met wie hij een kamer deelt... Aan de ene kant is die herkenning zeer grappig maar je merkt tegelijkertijd ook hoe wreed we als kinderen konden zijn: de pesterijen zijn niet van de poes en het opzettelijk pijn doen is hard. Tegelijk toont het de onschuld van de jeugd: wat er ook gebeurde, ze zijn jong en leren er zonder problemen mee leven.

In heel het verhaal zit ook de trage aftakeling van het huwelijk van Paddys ouders (of de ruzies die ze steeds regelmatiger hebben). Hoe Patrick daar probeert mee om te gaan, is een zeer ontroerende rode draad door dit boek.

Ik heb dit heel graag gelezen.

Eindoordeel:
****

De figuranten- Bret Easton Ellis

In't kort:
Clay keert, na vijf maanden in New York, terug naar Los Angeles, waar hij, als scenarist en co-producent van de film "The Listeners", verwacht wordt op audities voor de belangrijkste rollen in die film.

Op die sessies ontmoet hij Rain, een weinig talentrijke maar beeldschone actrice die hij met valse beloftes in zijn bed lokt.

Zelfs als dit hem meesleurt in een web van intriges, bedrog en moord blijft hij hardnekkig de relatie in stand houden.

Mijn oordeel:
American Psycho en Glamorama staan zeer hoog op mijn lijstje van favoriete boeken en ik was dan ook erg benieuwd naar deze meest recente worp.

Het is een vervolg op Ellis' debuut, Less than Zero, uit 1985. Ik heb dat boek ook ooit gelezen, maar merkte bij dit boek dat er niet superveel van blijven hangen was. geen nood echter, het boek kan ook apart gelezen worden, al mis je dan wel een aantal thema's, maar niet al te.

Het boek is typisch Ellis. Je moet je steeds afvragen of wat er met Clay gebeurt écht is of dat hij het in zijn hoofd gefabriceerd heeft. Dat zorgt wel voor een lekkere spanning in het boek en voor zijn typische stijl (die mij goed ligt). Clays afdaling in de waanzin is goed gedoseerd en in beeld gebracht: je ziet hem als het ware aftakelen.

Verder heeft het echt niet zo heel erg veel om het lijf en is het weer een beetje meer van hetzelfde. In dit geval is dat best prettig, maar het zal me niet eeuwig bijblijven. Het was ook al een tijdje geleden sinds ik nog iets van hem gelezen had, en dan mag dat wel.

Eindoordeel:
***1/2

Superidioot - Tommy Jaud

In't kort:
Simon Peters, 29 jaar, is een typische sukkel: heeft een saaie job, vrienden die hij niet leuk vindt en een onbestaand liefdes- en sexleven.
Probleem is: aan de basis van alles ligt vooral Simon zelf en zijn idiote, onvolwassen levensvisie. Maar zijn zelfbeklag staat in de weg van een katharsis.

Mijn oordeel:
Inez had al eerder een boek van deze schrijver gelezen (Resturlaub) en dat als lekkere vakantieliteratuur bestempeld. Nu, vakantie is het allerminst, maar ik had nood aan een boek dat ik even hersenloos kon uitlezen. En dat kan perfect met dit boek.

Literaire waarde is niet heel erg hoog, en de belevenissen van Simon zijn best voorspelbaar (niets gaat goed, uiteraard, en hij verknalt het allemaal lekker zelf) maar het is wel komisch en onderhoudend.

Simon is ook ideaal als superidioot en als lezer mag je je verkneukelen in zijn falen, al heb je af en toe toch ook wel een beetje medelijden met hem als hij weer eens moet afdruipen. Maar iets verderop verspeelt hij dat recht op medelijden weer door een andere idiote actie.

Eindoordeel:
Geen meesterwerk, maar wel leuk tussendoor. ***

The Good Man Jesus and the Scoundrel Christ - Philip Pullman

In't kort:
Dit is een herwerking door Pullman van het leven van Jesus Christus. opvallend: in dit verhaal heeft Maria een tweeling gebaard: eerst Jesus, een sterke, gezonde jongen en iets later zijn zwakke, ziekelijke tweelingbroertje Christ.

Waar eerst Christ wordt gezien als de Messias (vooral door Maria) en wonderen verricht, werpt de sterkere Jesus zich steeds meer op als de verkondiger van het nieuwe Koninkrijk van God. Christ schrijft zijn wedervaren op, in opdracht van een engel. Jesus is duidelijk de man het woord en de nuchterheid, terwijl Christ denkt dat ze veel meer succes zullen hebben als er af en toe eens een wonder te beleven valt.

Mijn oordeel:
Interessant, al was het alleen maar omdat het het verhaal zeer behapbaar brengt. Er zitten ook wat humoristische knipoogjes in: de onbevlekte ontvangenis lijkt hier eerder op een sluwe zet van een kwieke dorpsjongen dan dat God zelve de afdaling naar de Aarde heeft gemaakt.

Het bijzondere is natuurlijk dat we eigenlijk met een tweeling zitten. Dit zorgt niet voor een Kaïn en Abel verhaal, al zijn de twee broers uiteraard wel verschillend. Het is hier meer een allegorie op de twee persoonlijkheden die men toch steeds in Jezus ziet: hij kan niet zo perfect geweest zijn als hij voorgesteld wordt. Christ mag hier dus de fouten maken. En Judas spelen.

In ieder geval vertelt dit verhaal het meer zoals het was: er was een soort rebels religieus figuur die mensen begeesterde met zijn toespraken. Om deze man niet te laten vergeten, wordt de waarheid door Christ nog kleurrijker voorgesteld en opgesmukt met onwaarschijnlijke wonderen. Zo start de mythe van Jezus zoals we die nu kennen. Maar eigenlijk was hij een gewone man zoals iedereen die tot mythologisch figuur is verworden.

En je hoeft niet eens zo heel erg tussen de lijnen te kunnen lezen om kritiek op de Kerk te zien. kritiek op de Kerk is altijd goed en nodig :-).

En op de achterflap staat netjes: "This is a story". Daar ben ik het helemaal mee eens.


Eindoordeel:
***1/2

Solar - Ian McEwan

In't kort:
Micheal Beard, een pedante voormalig Nobelprijswinnaar fysica maar nu op z'n retour en vooral terend op het verleden, ziet zowel zijn academische leven als zijn persoonlijke leven afbrokkelen.

Academisch zit hij vast in een voor hem zinloos onderzoekscentrum naar "groenere" energiebronnen. Privé staat zijn vijfde huwelijk op springen en voor een keer houdt hij nog te veel van zijn vrouw om dit gelaten over zich heen te laten gaan.

Een dramatische ontwikkeling in die privé problematiek zorgt onverwacht voor een heropleving van zijn academische carrière. Zal hij de meubelen kunnen redden, die van zichzelf en die van de wereld?

Mijn oordeel:
McEwan gaat de satirische toer op. En ik ben maar half overtuigd. We krijgen iets te vaak het reeds gekende verhaaltje afgestoken over de gevaren van de opwarming van de Aarde. Dat hier de soms krampachtige manieren om die mits alternatieve energie op te lossen ook deels in hun hem worden gezet, is leuk, maar is ook niet nieuw.

McEwan is er wel in geslaagd om van Beard een letterlijk en figuurlijk walgelijke, vadsige figuur te maken, één van die opportunisten die pas in actie schieten als het hun eigen ego nog meer opblaast tot plots alle lucht in de ballon er uit gelaten wordt en onze "held" hulpeloos en stuurloos door de ruimte schiet. Maar het is me allemaal wat te voorspelbaar. Uiteraard stuikt alles in mekaar op het einde, boontje komt om zijn loontje.

Alleen: we blijven de hele tijd bij Beard. Omdat het zo'n onbetamelijk mannetje is, wekt dat een soort claustrofobie op. Dat zorgt ook voor een gebrek aan zuurstof voor het verhaal, ook. Alsof we de hele tijd de zweetgeur van de steeds vetter wordende Beard inademen.

Het is allemaal net iets te veel slapstick en te voorspelbaar. Ik hou meer van het andere werk van McEwan. Dit is een oefening die hem minder ligt, vind ik. Amusant, maar niet overtuigend.

Eindoordeel:
***

Empire Falls - Richard Russo

In't kort:
Empire Falls is een stadje in postindustrieel verval. De grote textielfabriek van de Whiting familie is jaren geleden gesloten en verkocht en de crisis blijft nazinderen bij de inwoners.

Mijn oordeel:
Mooi boek met geloofwaardige personages en situaties. Ik houd wel van dit soort boeken met een goed uitgewerkte geschiedenis van de verschillende personages. De belevenissen van de verschillende personages zijn geloofwaardig en je voelt de wanhoop, de frustraties en andere opgekropte gevoelens van onder andere Miles Roby, restaurantuitbater maar eigenlijk een gefnuikte schrijver.

Er gebeurt niet zo heel erg veel, maar het is zo geschreven dat het toch spannend blijft. De flashbacks naar het verleden worden spaarzaam gebruikt en zo opgebouwd dat ze het verhaal in het heden netjes voeden.

Ondanks dat het thema's aansnijdt als scheiding, alcoholisme, overspel en psychopathische jeugd, wordt het nergens te zwaar op de maag. Ik heb nergens de indruk gehad dat me een mening opgedrongen werd. Tenzij misschien dat je je lot moeilijk kan ontlopen als je het niet zelf in handen neemt.

Uiteraard, het is ook een beetje Amerikaans en het komt uiteindelijk allemaal (relatief) goed met de good guys en girls en de slechten krijgen een (soort van) straf. Maar het is niet zo walgelijk uitgesmeerd zoals dat wel vaker gebeurt in Amerikaanse boeken, films en series.

Goed uitgewerkte personages en verhaal: meer heb je niet nodig voor een goed boek.

Eindoordeel:
****