Clay keert, na vijf maanden in New York, terug naar Los Angeles, waar hij, als scenarist en co-producent van de film "The Listeners", verwacht wordt op audities voor de belangrijkste rollen in die film.
Op die sessies ontmoet hij Rain, een weinig talentrijke maar beeldschone actrice die hij met valse beloftes in zijn bed lokt.
Zelfs als dit hem meesleurt in een web van intriges, bedrog en moord blijft hij hardnekkig de relatie in stand houden.
Mijn oordeel:
American Psycho en Glamorama staan zeer hoog op mijn lijstje van favoriete boeken en ik was dan ook erg benieuwd naar deze meest recente worp.
Het is een vervolg op Ellis' debuut, Less than Zero, uit 1985. Ik heb dat boek ook ooit gelezen, maar merkte bij dit boek dat er niet superveel van blijven hangen was. geen nood echter, het boek kan ook apart gelezen worden, al mis je dan wel een aantal thema's, maar niet al te.
Het boek is typisch Ellis. Je moet je steeds afvragen of wat er met Clay gebeurt écht is of dat hij het in zijn hoofd gefabriceerd heeft. Dat zorgt wel voor een lekkere spanning in het boek en voor zijn typische stijl (die mij goed ligt). Clays afdaling in de waanzin is goed gedoseerd en in beeld gebracht: je ziet hem als het ware aftakelen.
Verder heeft het echt niet zo heel erg veel om het lijf en is het weer een beetje meer van hetzelfde. In dit geval is dat best prettig, maar het zal me niet eeuwig bijblijven. Het was ook al een tijdje geleden sinds ik nog iets van hem gelezen had, en dan mag dat wel.
Eindoordeel:
***1/2
1 opmerking:
Ik heb het boek ook net uit en ben het eens met wat je schrijft. Het is absoluut geen beklijvend boek, maar ook niks om spijt van te hebben dat je het gelezen hebt. Het schrijven van een vervolg op dat debuut is ook wel grappig, en de eerste pagina's waren behoorlijk zelfrelativerend.
Ik denk wel dat het voor wie nooit eerder Ellis las minder geslaagd is.
Een reactie posten