In 't kort: Victor Werner is topkok in zijn eigen driesterrenresto. Dag en nacht in de weer in zijn keuken. Wanneer zijn zus overlijdt, komt het verleden weer naar boven. Het verleden waarin de familie Werner een succesvolle champignongroeve in Limburg bestierde. En waar een eind aan kwam toen de groeve instortte en Victor zijn vader verloor.
Mijn oordeel: Het verhaal is in een nogal staccato-stijl geschreven: korte, droge zinnen met weinig franje. De verteller is de topkok zelf, dus dat is niet zo vreemd. Hij is geen literair wonder en schrijft enkel zijn verhaal. Het past bij het personage. En toch zorgde die droge zakelijke inhoud en stijl van het boek er voor dat het verhaal me weinig deed. Ik herinner me een week na het lezen (nu ik deze blogpost schrijf) eigenlijk niet meer zo veel. Dat is geen goed teken.
Eindoordeel: **1/2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten