Larsson, Stieg - Mannen die vrouwen haten

Genre:

(Zweedse) Thriller

In het Kort:

Hoofdredacteur en mede-eigenaar Mikael Blomkvist van het blad Millennium wordt veroordeeld voor smaad tegen de corrupte industrieel Wennerström en wordt veroordeeld door de rechtbank tot celstraf. Hij trekt zich terug uit de redactie en wordt door de rijke maar disfunctionele familie Vanger gevraagd een duister verleden te onderzoeken en een familiekroniek te schrijven. Deze cold case houdt hem een jaar lang bezig en leidt tot zeer verrassende ontwikkelingen waarbij prooi en roofdier van rol wisselen. Daarbij is hij niet vergeten dat hij zijn veroordeling te danken heeft aan Wennerström en het is hem er alles aan gelegen deze man te ontmaskeren.

Mijn oordeel:

Na het lezen van de 10-delige reeks van het schrijversechtpaar Sjöwall & Wahlöö dacht ik dat ik nooit meer een thriller tegen zou komen van dat niveau. Tot nu! Dit boek steekt de boeken over politieman Martin Beck naar de kroon. Overtijgt het? Dat zal ik pas weten na het lezen van deel 2 en 3 van schrijver Stieg Larsson (laat Kerst maar snel komen!). Deze debuutroman is gepubliceerd na het overlijden van Larsson in 2004 en meer dan 3 voltooide boeken van zijn hand zijn er gewoonweg niet (behalve een onvoltooid manuscript voor deel 4 en een synopsis voor deel 5 en 6 in zijn idee om een 10-delige reeks te schrijven).

Stieg Larsson is maatschappijkritisch, schrijft zeer boeiend en weet met zijn personages in je brein door te dringen. Een waarschuwing is op zijn plaats: dit boek houdt je vaker wakker dan je wenselijk is. Een zeldzaam debuut.

Eindoordeel:

Als de boeken van Sjöwall & Wahlöö helemaal je "ding" waren, dan is het koopadvies: rennen naar de winkel en weer naar huis, je installeren op de bank, vriend(in) het huis uit sturen, de eerste bladzijde openslaan en opgaan in het verhaal.

***** Punt!

Goodkind, Terry - Confessor

Genre: Fantasy, Fiction

Back Cover: Descending into darkness, about to be overwhelmed by evil, those people still free are powerless to stop the coming dawn of a savage new world, while Richard faces the guilt of knowing that he must let it happen. Alone, he must bear the weight of a sin he dare not confess to the one person he loves…and has lost.
Join Richard and Kahlan in the concluding novel of one of the most remarkable and memorable journeys ever written. It started with one rule, and will end with the rule of all rules, the rule unwritten, the rule unspoken since the dawn of history.
When next the sun rises, the world will be forever changed.

Opinion: Worthy finale, perhaps even the best book in this series of eleven. Without any problem Goodkind wraps up all loose ends and concludes the series in a respectful manner. A too standard good vs evil is being circumvented nicely. Goodkind brilliantly displays his debating skills in vilifying any belief system and portraying free will above all without becoming too bombastically pedantic. This keeps on being the main thread and even though the series is set in a fantasy world, this translates effortlessly to ours. Although open-ended, the main storyline has been concluded, I hope we get to see more stories in this setting/storyverse, even if it'll be without Richard, Kahlan et al.

Rating: ****

Preston, Douglas - The Codex

Genre: Fiction,

Back Cover: The titular book is a Mayan artifact containing the sum of that people's knowledge about the medical applications of indigenous plants. The information is worth billions to any pharmaceutical company, but the Codex, along with numerous other priceless objects, was taken deep into the Honduran jungle by dying legendary tomb robber Maxwell Broadbent, to be buried along with him in a secret crypt. Max left instructions to his three grown sons that the only way to get their inheritance will be for them to track him and find the tomb. Max, who viewed his progeny as "quasi-failures," reasoned that by accomplishing this daunting task, the three-a veterinarian, a hippie spiritual seeker and a second-rate professor-will have proven themselves as men. What follows is rip-roaring jungle adventure, outfitted with a nasty villain (a sadistic PI who's also after the treasures), a beautiful blonde (partner to the vet), two memorable Indian characters, hosts of wild animals, terrific atmosphere and cliffhangers galore.


Opinion: Although an interesting concept, it isn't captivating enough by keeping just a little too shallow, which imho could have been circumvented with fifty orso pages extra character building in between. The idea of indian-knowledge (in this case Mayan) being ruthlessly chased after by drug companies, the implications thereof and the associated money horny-ism is somewhat thought provoking though. As it reads like and adventure movie script where Jurassic's team meets Congo and finds The Relic (although without all the animals), it wouldn't surprise me to see this one in movie theaters in a few years time. Not outstanding, but nevertheless a good reading for traveling by train.

Rating: **

Benford, Gregory - In the Ocean of Night

Genre: SF, on second level very non-fiction.

Back cover: 2019: NASA astronaut Nigel Walmsley is sent on a mission to intercept a rogue asteroid on a collision course with Earth. Ordered to destroy the comet, he discovers that it is actually the shell of a derelict space probe - a wreck with just enough power to emit a single electronic signal...2034: A reply is heard. Searching for the source of this signal that comes from outside the solar system, Nigel discovers the existence of a sentient ship. When the new vessel begins to communicate directly with him, the astronaut learns of the horrors that await humanity. The ship was created by an alien race that has spent billions and billions of years searching for intelligent life... to annihilate it.

Opinion: Gentle start of good short series. Although sometimes becoming technologically outdated (1972), still spot on on effects of politics, religion and emotional struggles on scientific decisions. On the other hand many of Benford's concocted technologies survive the erosion of time, perhaps not as prominent as AC Clarke's, but still quite a feat. Benford is very direct in his statements and with analytical precision hard on politics and religion, but unlike others (e g Dawkins et al) not single-minded. The book is without a clear end, but imho the best in this series of five. Unlike in other books of his hand, him being a theoretical physics prof is not detectable in between the lines. I was again positively surprised in this re-read.

Rating: ***½

Slam - Nick Hornby

Genre: Puber-roman

In 't kort: De verteller van dit verhaal, Sam, is een britse tiener wiens leven veranderd wanneer hij op 16-jarige leeftijd vader wordt.
Voordien hoefde hij zich slechts te verplaatsen naar school en naar de skatebaan. Plots draait zijn leven in een andere richting. Hoe hij dit ervaart, lees je in dit boek.

Mijn mening: Toen ik het boek meenam uit de bieb en thuis opensloeg las ik "..this is Nick Hornby's first teenage-novel". "Hmmm, is dat dan niet te puberaal voor mij? Zal ik me, inmiddels als bijna 30-er, kunnen inleven in de tieners van vandaag?" dacht ik. Anderzijds was ik geintrigeerd. Veel teenagenovels ken ik niet, dus was benieuwd naar het genre. Toch maar lezen dan!
Resultaat: Ik vond het erg leuk om in het hoofd van een "vader-in-wording" tiener te zitten. De twijfels, de vragen, de onzekerheden en de gesprekken met skateheld Tony Hawk, tegen wiens beeltenis op poster hij praat, maken hem tot een sympathieke romanfiguur. Je bent echt geboeid door hoe het hem vergaat.
De directe vertelstijl, het contact met de lezer, de flash-forwards maken het tot een aangenaam te lezen boek. En Sam is gewoon aandoenlijk, zoals alle pubers eigenlijk.

Eindoordeel:
***1/2

The Universe Next Door - Marcus Chown

Genre: wetenschap; fysica; kosmologie

In't kort: Marcus Chown onderzoekt een aantal stellingen die in 2001, maar nu zeker ook nog, behoorlijk out of this world klinken, in sommige gevallen zelfs letterlijk out of this universe. De mogelijkheid van parallelle universa (universums?), tijd die terug in plaats van vooruit gaat, hoe is ons heelal ontstaan en wie heeft dat gedaan, enzovoort. Het speelt zich allemaal af op het terrein van de subatomaire fysica.

Mijn oordeel: Beestig interessant maar om verschillende redenen 'mind-blowing'. Ten eerste omdat het over terreinen gaat die aan het empirische voorbijgaan, dus je moet willen meegaan in gewaagde denkpistes en schijnbaar onmogelijke hypothesen. En ten tweede omdat het voor mij over terreinen gaat waar ik weinig vanaf weet. Ik heb, tot mijn spijt, nooit echt goed opgelet tijdens fysica, chemie e.d. Nergens, eigenlijk, maar bij deze vakken is dat net iets erger :-) En het zou een bredere basis gegeven hebben bij het lezen van dit boek.

Marcus Chown doet echter heel erg goed zijn best om het allemaal bevattelijk te maken. Het is zware kost, maar hoe verder je in het boek zit, hoe duidelijker het wordt. Heel erg opbouwend ook.

De ideeen en hypothesen doen me wel eens de wenkbrauwen fronsen, vooral omdat de ene hypothese vaak op een andere niet bewezen hypothese steunt of je moet een aantal grote leaps of faith nemen om het aanvaardbaar te vinden. Het gaat aan mijn (kleinmenselijke) logica voorbij. Het is dat het op enorm kleine schaal allemaal gebeurt dat het zo moeilijk te bevatten maakt. Of heel klein of heel ver weg. Of in een alternatief universum. Maar ja, bij alle doorbraken in de geschiedenis zullen mensen wel sceptisch geweest zijn en veel van die dingen kloppen nu wel. Je moet vaak een sprong nemen om zo te zien of je veilig zal landen. Of om gewoon nog maar te weten te komen waar je gaat uitkomen.

Positief wel: als de alternatieve universa theorie klopt, dan is er vast wel eentje waar ik wel goed ben in fysica en zo :-)

Eindoordeel:
Zeer interessant maar ook zeer 'verwarrend'. Gepopulariseerde 'zware' kost. Dees is raur, mor oek prachtig.
****

Josie Loyd & Emlyn Reese - The seven year itch

Genre: Chick lit, maar ook best geschikt voor dudes.

In 't kort:
Een aantal boeken van het schrijversduo Josie Loyd & Emlyn Reese volgt de relatie van Amy en Jack. Josie Lloyd schrijft vanuit het perspectief van Amy. Emlyn Reese vanuit het oogpunt van Jack. Op die manier volgen we de denkwereld van de man en de vrouw in deze relatie.

Amy en Jack zijn ondertussen 7 jaar getrouwd en hebben een zoontje Ben. Amy is een home staying mom en Jack werkt zich in de rondte in de tuinaanleg en onderhoud. Deze rolverdeling in het huishouden en opvoeding zorgt voor behoorlijk wat perikelen in hun huwelijk.

NB: Mighty K heeft op 7 juni 2007 een boekbespreking gepost van een boek dat aan dit verhaal vooraf gaat.

Mijn mening:
Ik heb al eens eerder een boek van dit duo gelezen en wist dat ze garant stonden voor pure ontspanning. Iets waar ik qua leesvoer even aan toe was.
Het verhaal bevat alle stereotyperingen waar je bij de relatie tussen man en vrouw maar aan kan denken: mannen denken alleen aan sex, vrouwen willen aandacht, mannen kunnen nooit iets vinden, vrouwen maken zich te veel zorgen over vanalles en nog wat. Etc..etc.
Alhoewel ik deze clichés eigenlijk behoorlijk irritant en overdreven vind, kan ik er in dit boek eigenlijk wel mee lachen. Vooral omdat het allemaal zo ironisch beschreven wordt. Het is écht een zalig en grappig boek om te lezen.

Eindoordeel:
****

Rosemary and Bitter Oranges – Growing up in a Tuscan Kitchen by Patrizia Chen

Genre: eten, Italie, recepten, vakantie

Een letterlijk kijkje in de keuken van een redelijk welgestelde familie (opa, oma, vader, moeder, broertje en zusje) in Italië in de jaren 1950 en later. In het huis met een grote tuin en een grote keuken in Livorno, Toscane groeit de auteur op, en ze brengt veel tijd door met Emilia, de kokkin van de familie, die haar liefde voor goed, smaakvol eten voedt. De herinneringen zijn zo levendig beschreven dat ik, zelfs hier in het koude Engeland, de zon op mijn huid voel, de kruiden in de tuin ruik, en de bedrijvigheid in de keuken hoor. Daarnaast is het boek doorspekt met interessante recepten. Ik kan niet wachten om te proberen Emilia’s tomatensaus te reproduceren, maar vanavond kook ik uit een Japans kookboek dat ik ook laatst gekocht heb.

Ik hou van koken, en van goed eten, en toegegeven, ik kan helemaal opgaan in het lezen van een kookboek. Maar dit boek is nog veel leuker, want het geeft tegelijkertijd vanuit het naïeve perspectief van een jong meisje een beeld van het goede leven in Toscane.

Conclusie: een aanrader voor wanneer je baalt omdat het koud is, het zo vroeg al donker is, en je geen tijd of zin hebt om te koken. Lichte maar lekkere kost!

Het slimme onbewuste - Ap Dijksterhuis

Genre: non-fictie, psychologie

In 't kort:
We denken allemaal dat we meestal rationele beslissingen nemen. We zien het "bewuste" als slim en het "onbewuste" als dom. Maar het blijkt dat het onbewuste in naar schatting 99% van de gevallen onze acties en reacties stuurt en het bewuste slechts een schamele 1%.

In dit boek worden tal van onderzoeken aangehaald die bovenstaande bevinding onderschrijven. De sterke invloed van het onbewuste op keuzes, creativiteit en de zin en onzin van subliminale waarnemingen passeren oa de revue.

Mijn mening:
Ik vind het altijd bijzonder boeiend om te lezen over hoe het brein werkt. Vandaar vast mijn telkens (on)bewuste (??) wandeling in de bieb naar non-fictieboeken in de categorie "denken". Ik wil zo graag verklaard hebben waarom ik(en andere mensen om mij heen) bepaalde dingen doen. Gedrag is mateloos interessant.

Wat me van dit boek is bijgebleven, is dat je écht beter een nachtje over iets kan slapen dan direct een beslissing te nemen of juist héél bewust een beslissing te nemen. Ik moet er wel bij zeggen dat het dan wel met name gaat over grote beslissingen zoals een huis kopen ed. Je onbewuste is zéér sterk in het je laten nemen van de juiste beslissing. Alles wordt voor je verwerkt zonder dat je er erg in hebt en je doet het dan ook nog goed. Grappig hè.
Bijzonder interessant en bijzonder leesbaar boek.

Eindoordeel:
****
PS Ik ga nu nog één "hersenboek" lezen en dan stap ik even over op wat anders, want tamelijk veel onderzoeken werden elders ook al besproken.

Quirkologie - Richard Wiseman

Genre: non-fictie, psychologie

In 't kort:
Quirkologie is de benaming van het grappige, originele, onalledaagse onderzoek naar het alledaagse. Richard Wiseman is een onderzoeker die tal van dit soort (grootschalige) onderzoeken naar humor, het paranormale, geluk, etc.. heeft uitgevoerd. Je kent hem misschien van dat grote onderzoek naar "de beste mop". Van dit onderzoek, en meerdere, doet hij verslag in dit boek.

Mijn mening:
Het boek is ontzettend leuk en leerzaam. Er komt een enorme bulk onderzoeksresultaten op je af. Alle onderzoeken zijn mooi aan elkaar gebreid en worden vrij kort behandeld. Je onthoudt helaas misschien 1/3. Ik althans. Er wordt veel informatie op je afgevuurd, maar het leest onzettend vlot en het bevredigt je nieuwsgierigheid naar vragen zoals:

• Hoe kan ik een leugen herkennen?
• Is er een verband tussen mijn geboortedatum en mijn geluksbeleving?
• Is astrologie betrouwbaar?

Grappig is dat de heer Wiseman in zijn epiloog verslag doet van zijn onderzoek naar de meest opzienbarende onderzoeksresultaten. Mensen mochten kiezen van welke resultaten ze het meeste onder de indruk waren. Voor mij was dat het volgende:
"Mensen die in de zomer zijn geboren zijn gelukkiger dan mensen die in de winter ter wereld kwamen"

P.S. Iedereen kan deelnemen aan de geinige onderzoeken van Wiseman. Meld je aan via Surveyshare

Eindoordeel:
****

Zeemuziek - Sara MacDonald

Genre: familieroman

In 't kort: Zeemuziek gaat over Martha, haar verleden en haar familie. Martha en haar man Fred wonen aan zee in Cornwall. Martha lijdt aan de ziekte van Alheimer, haar man is ongeneeslijk ziek. Ze worden verzorgd door hun zoon Barnaby en hun kleindochter Lucy. Wanneer Lucy op zolder een doos vindt met oude papieren, wordt het verleden van Martha langzaam opgerakeld. Dit heeft o.a. consequenties voor relaties binnen de familie.

Mijn mening: Het boek leest vlot. Herinnneringen worden afgewisseld met het hier en nu. Verschillende leden van de familie worden gevolgd in het verhaal. Karakters komen vrij goed tot uiting, maar blijven hier en daar wat oppervlakkig en stereotiep.
Het is een boek dat lekker verder leest. Ideaal voor op vakantie zou ik zeggen. Al is de inhoud niet altijd zo vreugdevol en gezellig.
Qua verhaal moet ik zeggen dat het wat cliché is. Dit soort verhalen zijn al honderden keren verteld en vooral verfilmd. Weinig vernieuwend.
Niet écht een boek dat in mijn herinnering zal blijven. Het komt op de grote hoop.
Maar als je eens een lekker makkelijk en aangenaam boek wilt lezen, raad ik het wel aan.

Eindoordeel:
***

Opperlans! Taal- & Letterkunde - Battus

Genre: taal

In't kort: Opperlans is de taal om de taal, het nederlands dat je gebruikt om het plezier van de taal, het spelen ermee en niet het saaie droge communicatiemiddel.

Mijn oordeel: Dit boek werd als een van de favoriete boeken aangedragen daar Jan De Smet van De Nieuwe Snaar. Dat dit een favoriet boek van deze man is, hoeft niet te verbazen, want ook De Nieuwe Snaar maakt vaak leuke, taalgerichte liedjes die bol staan van creatief talgebruik. Vaak leuk om naar te luisteren, als het maar niet te lang duurt. De beperking maakt het leuk voor mij.

Zo ook met dit boek. En ik wik en weeg mijn woorden want dit was een (niet goedkoop) geschenk. Als je dit boek echt zou gaan lezen als een boek, dan word je er horendol van. Al die leuke spielereien met woorden en palindromen en rijmelarij en echt geen moment kom je tot rust met iets wat op een opbouwend stuk tekst lijkt. Dat is ook wat het boek hoort te zijn, een opeenstapeling van al dat taalgetover.

Ik ben de eerste om toe te geven dat ik vroeger (en nu ook nog wel af en toe) ook continu mensen 'ambeteerde' met mijn gerijm en het onophoudelijk toepassen van voor mij toen grappige maar voor anderen (laat ik me vertellen door zussen en zo) strontvervelende replieken die puur op het tot in den treure doorgedreven taalspel berustten. Als ik dit boek lees, dan weet ik nu hoe vermoeiend dat moet geweest zijn. :-) Dit boek doet met mij wat ik dus toen ook deed: onophoudelijk doordrammen.

Het is dus geen boek, jammer genoeg, waar ik heel warm voor loop, maar het is wel, als geschenk, op mijn lijf geschreven dus diegene die het me gegeven heeft, kent me op dat vlak wel goed... Of wilde me een spiegel voorhouden, haha.

Eindoordeel
Ik geef geen sterren omdat dat bij dit boek niet kan. Het is iets wat je af en toe vastpakt, even in bladert en de ene keer leuk maar de andere keer storend vindt. Ideaal om bij het toilet te leggen. Ergens tussen nul en vijf sterren dus.

De Groote Oorlog - Sophie de Schaepdrijver

Genre: Geschiedenis; WO I

In't kort: In dit boek bekijkt Sophie de Schaepdrijver de eerste wereldoorlog vanuit Belgisch perspectief en vooral welk effect die oorlog heeft gehad op de ook toen getroubleerde relatie tussen Vlaams en Frans.
We krijgen een niet steeds chronologisch verhaal. Aan de ene kant vertelt de Schaepdrijver het verhaal van de oorlog om dan in het volgende hoofdstuk de geschiedenis van het activisme en de vlaamsgezindheid in die periode te belichten.

Mijn oordeel: heel interessant boek en ook heel goed geschreven. Het wierp voor mij toch een verhelderend licht op de hele geschiedenis van het activisme en hoe dat niet steeds een directe link met alle vlaamsgezinden moet krijgen. Zekere nuances zijn wel van belang.

Hoewel ik dit boek al een vijftal jaren in de kast had staan, is het wel 'grappig' het net nu gelezen te hebben, nu de discussies tussen Vlaams en Waals weer zo oplaaien. Ook in de tijd van WO I waren er mensen die wilden onderhandelen met elkaar om zo steeds meer waardering te krijgen en waren er de activisten die er meteen korte metten mee wilden maken. Dat dit na de oorlog er alleen maar voor gezorgd heeft dat Vlaams zijn een behoorlijk negatieve bijklank kreeg en de Vlaamse emancipatie daarom een fikse set-back heeft moeten doorstaan, is een wijze les. Eentje die alweer vergeten lijkt te zijn.

Dit boek bevestigt nog een andere waarheid: oorlog is smerig en nergens goed voor.

Zeker in deze periode in ons kleine Belgenlandje is dit haast verplichte lectuur. Het werpt een relativerend licht op de huidige politieke situatie. Het is daarnaast een vlotte, goed-lezende introductie tot meer kennis over WO I. Niet iedereen weet er evenveel van als Niel :-)

Eindoordeel:
****

Dark Horses & Underdogs - Les Krantz

Genre: geschiedenis sport

In't kort: ook hier zegt de ondertitel alles: 'the greatest sports upsets of all time'. De auteur neemt ons mee naar 50 wedstrijden waarbij David de vloer aanveegde met Goliath.

Mijn oordeel: dit boek werd geschreven door dezelfde man van 'Not till the fat lady sings', maar is van iets later. Dat zie je ook aan de lay-out: veel mooiere en kleurigere foto's en een modernere typografie. Maakt het een mooi boek om op je koffietafel te hebben liggen. En ook de onderwerpen zijn iets recenter ('04 Boston Red Sox, '02 Patriots, ...).

Uiteraard zijn er veel overlappingen met zijn vorig boek (ijshockey USA-USSR, de '86 Boston Red Sox, NCAA basketbal '83), maar deze keer zijn er heel wat 'Europese' sportmomenten, zij het meestal wel met een Amerikaanse bril. Greg Lemond passeert de revue, USA-Engeland op het WK voetbal '50 en zowaar zelfs Frankrijk-Senegal op het WK '02. Ook golf is er, gymnastiek (Kerri Strug en haar gebroken voet), tennis (Ivanisevic op Wimbledon) en zelfs schoonspringen. Dit boek is dus iets meer voor elk wat wils dan zijn vorige.

Ook hier is een dvd bijgevoegd met een 20-tal korte reportages. Mooi gedaan.

Eindoordeel: ****

The greatest sports arguments of all time - Christopher Russo

Genre: geschiedenis American sports

In't kort: zoals de titel het zegt, krijgen we een 100-tal onderwerpen waarover al heel wat over en weer is gediscussieerd in het verleden, en hoe de auteur daar tegenover staat.

Mijn beoordeling: de auteur staat ook bekend als 'the Mad Dog', en heeft samen met z'n maatje Mike Francesa een dagelijkse sport-talkshow bij een groot radiostation in New York. Hij kan dus met kennis van zaken spreken.

We krijgen uiteraard heel wat issues over American football, basketball, baseball en hockey, maar Russo maakt ook plaats voor tennis en de Olympische Spelen. Dus toch enkele onderwerpen die ons Europeanen bekender in de oren klinken.

Russo gaat knap tewerk in enkele van zijn onderwerpen. Wanneer het gaat over wie de beste was, Willie Mays of Mickey Mantle, pleit hij eerst 'the case for Willie', vervolgens 'the case for Mickey', en velt hij vervolgens een eindoordeel. Mooi gedaan, nergens kan je hem van oppervlakkigheid beschuldigen.

Uiteraard is dit boek al wat gedateerd (uitgekomen in 2003), waardoor hij soms (achteraf gezien) de bal misslaat. Zoals wanneer hij Tom Brady een eendagsvlieg noemt. Maar Brady moest toen nog zijn Patriots-dynastie opbouwen. En het perfecte seizoen in American football (19 opeenvolgende wedstrijden winnen) dat niet zou kunnen. O, wait, daar was hij juist, Damn you, David Tyree!!!! (en ja, het zit nog diep. sorry, het moest er even uit.)

Maar dus een very entertaining book.

Eindoordeel: ****

ps: en nu even iets anders dan sport.

Not till the fat lady sings - Les Krantz

Genre: sportgeschiedenis US Sports, toiletboek

In't kort: de ondertitel 'the most dramatic sports finishes of all time' maakt uiteraard veel duidelijk. De auteur neemt ons mee naar 50 memorabele wedstrijden en seizoenen, waarbij het venijn steeds in de staart zit.

Mijn oordeel: uiteraard focust dit boek op American sports, al krijgen we ook een beetje uit de Olympische Spelen voorgeschoteld (basketfinale 1972, ijshockeyfinale 1980). Leuk boek, mooie foto's, van enkele dingen had ik al gehoord, sommige had ik zelfs gezien, maar overall veel trivia bijgeleerd. Bij het boek zit ook een dvd, waarop we enkele van de aangehaalde wedstrijden kunnen zien. Mooi gedaan.

Eindoordeel: ***1/2

ps: waarop slaat dan de 'fat lady' uit de titel ? voor amerikanen is een sportwedstrijd als een opera, en een opera eindigt altijd met de diva (de fat lady dus) die een aria zingt. met andere woorden, verkoop het vel van de beer niet voor hij geschoten is, wacht tot het eindsignaal vooraleer je begint te vieren...

Friday Night Lights - H.G. Bissinger

Genre: team biografie

In't kort: samen met de auteur volgen we de Permian High School Panthers, een American football-team, een volledig seizoen, van de voorbereiding tot en met de state playoffs, hopend op en vechtend voor de titel 'best Texan high school football team'.

Mijn beoordeling: High school football & basketball zijn 'very big' in de USA. Elke zichzelf respecterende high school (14- tot 18-jarigen) heeft een groot stadion (gemiddeld 15.000 plaatsen !!!), waar tijdens de wintermaanden elke vrijdagavond een football-wedstrijd plaatsheeft. Vandaar ook de 'friday night lights' uit de titel.

Zoals gewoonlijk met boeken over dergelijke onderwerpen, spitsen we ons toe op enkele key-players en hoe ze al dan niet groeien in de loop van het seizoen. Leuk, uiteraard, some make it, some don't. As usual.

Maar wat dit boek beter maakt dan zijn genre-genoten, is het achtergrondverhaal dat goed wordt uitgediept. We bevinden ons namelijk in Odessa, Texas, in het midden van de Oil Belt. De olie-industrie doet het echter verre van goed, en de staat heeft zijn hoop gericht op George Bush sr (we zitten in 1988, verkiezingen Bush sr - Dukakis) om Texas nieuw leven in te blazen. De achteruitgang van de olie-industrie wordt treffend beschreven, met alle grootheidswaanzin die eraan vooraf ging. Daarnaast krijgen we nog heikele onderwerpen als racisme, de achteruitgang van het kwaliteitsonderwijs en de schrijnende toestanden in de achtergestelde wijken voor de kiezen gegooid.

Dit boek schotelt je dus geen rooskleurig beeld van the rural South voor. Wat het misschien logischer maakt dat de bevolking zich vastklampt aan enkele 18-jarige bonken die het beste van zichzelf geven op een football-veld.

Met de huidige crisis en het latente racisme in de verkiezingsstrijd tussen Obama en McCain in het achterhoofd, blijft dit boek trouwens (helaas) brandend actueel...

En eens géén happy end, voor de verandering.

Eindoordeel: **** 1/2

PS: van dit boek werd ook een film gemaakt onder dezelfde naam. Eveneens excellent.

The Flying Scotsman: Cycling to Triumph Through My Darkest Hours - Graeme Obree

Genre: sporthelden

In't kort: autobiografie van een depressieve wielerheld.

Mijn oordeel: Iedereen van mijn generatie die in het begin van de jaren '90 zich voor wielrennen interesseerde kent Graeme Obree, die wat vreemde man die in '93 op zijn schijnbaar van wat bij elkaar geraapte onderdelen opgebouwde fiets het werelduurrecord van Francesco Moser brak. De ene vond Obree toen een kermisfiguur, de andere vond hem een held.

Omdat het net zo'n onverwachte held was, is hij bij mij een van dé wielerhelden die ik bewust heb meegemaakt (de andere grote is Greg Lemond). Iemand die tegen alle conventies in en zonder gigantische budgetten een droom behaalt: ik heb er duidelijk een zwak voor. Dat hij, ondanks dat hij vaak geridiculiseerd en niet enstig genomen werd, iedereen dan toch een neus kunnen zetten, is geweldig.

Obree is op zijn elan voortgegaan en is toen ook wereldkampioen achtervolging geworden. Hij zou dat ook het jaar daarna geworden zijn, ware het niet dat de UCI zijn fiets en vooral zijn fiesthouding erop verboden. De reden? Dat ze hun machtspositie nog eens wilden benadrukken, ben ik bang. Ze voelden zich te kakken gezet. En dat exact een uur voor Obree de baan op moest om zijn titel te verdedigen. Dat heet op de man mikken.

Ondanks dat is Obree later nog teruggekomen ook, met de legendarische 'supermanpositie' op de fiets, waardoor hij weer met het succes kon aanknopen. Tot, je raadt het al, de UCI ook dat verbood. Voor Obree er kwam, kon werkelijk alles, zonder enige inmenging van de UCI. Van zodra een 'onnozele Schot' toont dat een beetje doorzettingsvermogen en vernuft de grote bedrijven te snel af kunnen zijn, treden ze op. Als je weet dat Obree manisch-depressief is (het leitmotiv in zijn autobiografie (dat dan meteen een vorm van therapie is)), mag het niet verbazen dat dit heeft geleid tot een zelfmoordpoging (net op tijd verijdeld).

Nu, Obree zoekt de schuld daarvoor helemaal bij zichzelf. Hij zegt nergens dat de UCI hem tot die daad heeft gedwongen. In het boek portretteert Obree zichzelf als een depressieve man die in zijn manieën tot grootse daden en wilde ideeën in staat was en in zijn depressieve buien de drank opzocht en tot tweemaal toe er bijna een einde aan maakte.

Het is voor een Obree fan als ik tegelijk een ontluisterend boek dat Obree menselijker maakt als een bevestiging van zijn status als sportheld. Tegen de stroom in durven gaan, alle kleinerende Indolente mensen hun ongelijk bewijzen is indrukwekkend. Uiteraard zijn in het boek de spannendste momenten die waar hij ons meeneemt op de queeste naar het werelduurrecord, en bij de andere delen kan je je moeilijk van de indruk onrdoen dat die man inderdaad hulp nodig had/heeft. Maar ook daar vind ik zijn eerlijkheid bewonderenswaardig.

Puur objectief is dit boek niet the best read ever. De vaart gaat er geregeld ook uit. Aan de andere kant past dat ook perfect bij Obree zelf: hij heeft het zelf geschreven zoals zijn leven is: hoge pieken, zeer diepe dalen.

Eindoordeel: ***1/2

Travels in the Scriptorium - Paul Auster

Genre: metaroman

In't kort: Een aan geheugenverlies lijdende man (niemand kent zijn naam, in het boek noemen we hem Mr. Blank) zit in een kamer, schijnbaar opgesloten, waar hij zich afvraagt wie hij is en of hij buiten kan. Door mensen die hem komen verzorgen of interviewen, blijken we te weten te komen dat hij in een soort van psychiatrisch verzorgingstehuis zit.

Het verhaal is, zoals wel vaker bij Paul Auster, een metafysische zoektocht naar de realiteit en wat ons ik daarin betekent.

Mijn oordeel:
Zoals al eerder aangehaald: ik hou van de stijl van Auster. En ook hier weer. Het is een heel dun boekje (130 pagina's) en ook hier weer slaagt Auster erin mijn aandacht goed bij het boek te houden.

Buiten het boek is geen werkelijkheid. Dat is, volgens mij, ook een van de theorieën die uit Austers boeken naar voor komt. En dat hij dat effect zo kan overbrengen, tja, dat vind ik boeiend. Dit boek is bovendien op een vreemde manier ook grappig (Mr. Blank is in al zijn hulpeloosheid misschien wel triest, maar ook een beetje grappig).

Op het einde wordt ook duidelijk wie hij is en waarom hij opgesloten is, maar ik vertel het maar niet :-D.

Auster is bij mij altijd een certitude. Vind ik even geen boek dat me boeit, dan neem ik een Auster: altijd prijs.

Eindoordeel: ****

De heks van Wefford - Michael Jecks

Genre: middeleeuwse detective

In 't kort: Ex-tempelier sir Baldwin en baljuw Simon Puttock wonen in een klein dorpje in Devonshire, en samen zorgen zij voor het bestrijden van de misdaad. Op een dag wordt het lijk van Agatha Kyteler gevonden, gruwelijk verminkt. Zij was voor sommigen een bekwame vroedvrouw en kruidenmengster, voor anderen een ordinaire heks. Mensen genoeg die een motief hadden om haar te vermoorden, alleszins, maar een op de vlucht slaande herder lijkt de voor de hand liggende dader. En dan valt er een tweede dode, op krèk dezelfde manier vermoord.

Mijn oordeel: Een detective zoals we er al heel wat hebben zien passeren, maar dan overgoten met een middeleeuws sausje. Het verhaal komt heel erg traag op gang, de eerste dode valt pas op blz 52, de tweede 100 pagina's later. Ondertussen hebben we al een aantal keer mogen lezen dat het verschrikkelijk koud is, dat de winter uitzonderlijk streng is en dat iedereen heel erg veel moeite heeft om zich te verwarmen. Oh ja, en het vroor dat het kraakte...

Je moet even doorbijten vooraleer je in de flow van het verhaal komt, maar uiteindelijk wordt het toch een page-turner. De uiteindelijke ontknoping is niet echt verrassend of ingewikkeld, integendeel, maar dat doet niet af aan de verdienste van de plot, die je toch een paar keer heeft doen twijfelen. Niet briljant, niet slecht.

Eindoordeel: *** (met een halve ster extra omdat ik op vakantie was, en dus erg goed gehumeurd)

Shadowbrook - Beverly Swerling

Genre: roman

In 't kort: het boek speelt zich af tussen 1745 en 1758, in de Verenigde Staten en Quebec. De historische setting focust op de oorlog tussen de Engelsen en Fransen om heerschappij in de Nieuwe Wereld, met de Indianen er tussenin. Daarin volgen we Cormac Shea en Quentin Hale, twee blanke halfbroers die grootgebracht zijn bij de Indianen. Zij zijn zogenaamde 'bridge-persons', mannen die de twee beschavingen met elkaar in verband brengen, en hebben een grote droom waarin de Indianen vreedzaam naast de blanken leven.

Daarnaast is er ook nog het verhaal van Nicole Crane, een jonge Franse dame van Engelse afkomst, die als Arme Klare het klooster van Quebec wil intreden.

Mijn oordeel: een verhaal over trouw, verraad, liefde, dromen en oorlog. Het verhaal wordt chronologisch verteld, maar vanuit verschillende locaties, en dus elke keer door iemand anders verteld. Zo worden verschillende verhalen door elkaar heen verteld, en dat kan even verwarrend zijn. Omdat ik het boek even had laten liggen, ben ik helemaal opnieuw moeten beginnen. Maar de auteur beloont je voor je inspanningen met een ravissant verhaal, waarbij de historische couleur locale zorgt voor een extra toets bij een al heel knap ineengeknutselde roman. En dat de Indianen achteraf met lege handen achterblijven, dat zal niemand verrassen.

Ook nog leuk: je steekt er nog wat van op. Wie wist dat Miami, Ottawa en Delaware ook namen zijn van Indianenstammen ?

Eindoordeel: **** 1/2

Steve Martin - Shopgirl

Genre: Waste of time

In't kort:
Mirabelle, een 28-jarige tekenares werkt, om rond te komen, in de handschoenenafdeling van een grote winkel (zoals de INNO of de Bijenkorf). Ze heeft al jaren last van een depressie, veroorzaakt door het uitkomen van een jarenlange affaire die haar vader (de vaderfiguur, jawel) had met de buurvrouw.

Ze is in het begin ook alleen, tot er plots twee mannen in haar leven opduiken, de sociaal inadequate sukkel Jeremy en de sociaal schijnbaar correcte, rijke playboy Ray Porter.

En verder gebeurt er best weining. De vrouw is naïef en onvolwassen, de mannen zijn op sex belust en ook onvolwassen. De bildung die dan normaliter zou moeten plaatsvinden heb ik gemist, maar zal dan vast in de laatste 40 pagina's nog snel gekomen zijn.

Mijn oordeel:
Ik heb het nochtans korte boek (175 pagina's) na 130 pagina's weggelegd omdat we op dat moment nog steeds aan de karakterstudies bezig waren en er echt geen enkel interessant feit naar voren kwam. Het interesseerde me echt geen ene ruk meer.

Nu, ik houd wel van uitgediepte personages, maar ik hou ook wel van een beetje verhaal. Dit boek krijgt op Amazon e.d. wel goede reviews, maar ik snap de fuss niet. Er is ook een film van gemaakt met dezelfde titel en met Steve Marin himself als de rijke, suave Ray Porter. Dit ruikt een beetje naar zelfbevlekking.

Dit boek ging nergens heen. Boeken die op karakters alleen steunen kunnen heel goed zijn (bijvoorbeeld "The Sea" van John Banville) maar hier is het dodelijk saai.

Amerikanen zien er misschien ook een parodie op de oppervlakkigheid van LA e.d. in. Niet erg geslaagd, me dunkt.

Eindoordeel:
Skippen die handel! *

JMH Berckmans 1953 - 2008

JMH Berckmans, een held uit mijn jeugd, is niet meer.

Alleen al omdat hij me op mijn zestiende leerde dat er ook iets anders bestaat dan makkelijke, schuif-maar-binnen literatuur, wil ik hem hier vermelden. Er was meer dan Jos Vandeloo en Ward Ruyslinck. En wat voor iets! Een (vooral in later werk) bijna uitgebraakte en uitgescheten kroniek van de (onder)buik.

Golf na golf van berichten uit de marginaliteit en de psychiatrie, twee werelden waar hij kind aan huis was.

Soit: we nemen afscheid van een literaire gek.

(foto: Dr. Duke (Flickr))

The Mistress's Daughter - A.M. Homes

Genre: autobiografie

In 't kort: In dit autobiografisch boek vertelt schrijfster Homes hoe zij erachter komt wie haar échte moeder en vader zijn. Ze is geadopteerd, dat weet ze. Maar wie haar echte ouders zijn ontdekt ze pas rond haar 30e. In eerste instantie moet ze er niet veel van hebben en is achterdochtig. Maar door de dood van haar moeder (échte moeder) raakt ze ineens nieuwsgierig naar haar familie en voorouders.

Mijn mening: Ik vond het interessant om eens te lezen hoe een adoptiekind omgaat met de zeer verlate kennismaking met haar ouders. Er komt duidelijk naar voren hoe (deels terecht) achterdochtig ze is tav haar ouders. In het begin is ze heel koel, zakelijk en afstandig. Ze zoekt achter elke opmerking een negatieve betekenis. Maar later in het boek wordt ze steeds gevoeliger en zoekt ze steeds meer toenadering. Maar dan is het al te laat.....

Eindoordeel:
***1/2

One good turn - Kate Atkinson

Genre: komedie, detective

In 't kort: Jackson Brodie, een ex-politieagent die in een eerder boek van Atkinson ook hoofdpersonage was, is getuige van een brutale aanval van een Honda bestuurder op een mede-weggebruiker tijdens een file op de weg. Deze gebeurtenis is het begin van een reeks moorden en verwikkelingen die de verschillende toeschouwers van deze aanval zullen meemaken. Maar wat hebben deze gebeurtenissen te maken met de "Honda-man"?

Mijn mening: Ik ben ze nog niet vaak tegengekomen: komische moordverhalen. Ik was dus erg benieuwd naar de uitwerking van deze combinatie. Weer eens wat anders, dacht ik.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik er nog niet helemaal uit ben. Vond ik het nou een leuk boek of niet? Zou ik nog zo'n boek lezen? Ik twijfel omdat ik denk dat mijn antwoord misschien positiever zou zijn als ik...
a] het boek in één of een beperkt paar etapes had gelezen. Nu heb ik steeds kleine stukjes gelezen en eigenlijk worden bij mij boeken daar niet leuker van. Half uurtjes in bed lezen zijn niet aan mij besteed.
b] het engels iets machtiger was geweest. Schrijstijl is behoorlijk Brits. NL was beter geweest. Anderzijds mis je dan de grappen vrees ik.
Er zitten een heleboel rake komische elementen in en je bent ook wel benieuwd naar de oplossing van al die mysteries, maar dan moet je het wel in ongeveer één ruk kunnen uitlezen. Anders raak je het verhaal een beetje kwijt bij dit boek. Ik kan dus moeilijk een oordeel geven en zal nog een ander boek van de schrijfster moeten lezen (onder de hierboven geschetste condities) om een goed oordeel over dit genre (comic murder-mysteries) te kunnen geven.

Eindoordeel:
**

Appointment with death e.a. - Agatha Christie

Genre: detective, hoorspel

In 't kort: Ze zijn leuk! De BBC hoorspelen naar de detective romans van Agatha Christie. In +/- 2 uur krijg je haar romans, in verkorte versie, te horen. Ingesproken door verschillende Britse acteurs.

Mijn mening: Als een echte Christie-fan was ik heel benieuwd naar de hoorspelen. Lekker twee uur achterover hangen en genieten van een typisch Brits "murder-mystery". De verhalen zijn echter behoorlijk ingekort. Er blijven slechts dialogen over en af en toe een alwetende verteller die er tussenkomt. Nadeel van de inkorting is dat de even zo interessante side-stories er uitgeschreven zijn. Daardoor komt de oplossing van de moord(en) vrij plotseling en zonder dat je er zelf over mee heb kunnen denken. In die zin kunnen de hoorspelen niet tippen aan de boeken. Maar...als je je even 2 uur wilt vermaken met een spannende whodunnit, dan raad ik je dit zeker aan.

Eindoordeel
***1/2

You lose some, you lose some - Furman & Harry

Genre: geschiedenis, sport, toiletboek

In't kort: waar we meestal enkel de verhalen krijgen van de schitterende vedetten, triomferende helden en onverhoopte come-backs (geschiedenis wordt immers hoofdzakelijk geschreven door de uiteindelijke winnaars), kijkt dit boek even naar de andere kant van de medaille.

In 30 kleine hoofdstukjes (verdeeld over 7 'grotere' delen) krijgen we het verhaal van sporters op de drempel van het nirvana, net voor de deur van de onsterfelijkheid, maar ze struikelen net voor het ultieme doel.

En over teams die steeds gedoemd zijn om te mislukken en nooit ofte nimmer op de hoogste trede zullen staan. En over wedstrijden waar één futiele beslissing of fout besliste over hemel of hel.

Aangezien dit een Amerikaans boek is, wordt uiteraard vooral gefocust op basketbal, baseball en American football, al zijn er ook enkele verhalen over golf, voetbal en de Olympische Spelen.

Mijn oordeel: gezien mijn vorige posts kunnen jullie wel raden dat dit echt mijn 'cup of tea' is. Maar de auteurs houden het niet alleen bij de verhalen, ze graven af en toe ook wat dieper. Het verhaal over de Olympische Spelen van 1936 en de clash tussen Hitler en de zwarte superatleet Jesse Owens, bijvoorbeeld, plaatst de sport in een groter perspectief. Net als het hoofdstukje over Andres Escobar, de Colombiaanse voetballer die na zijn own-goal op de Wereldbeker vermoord werd. En die arme golfer Jean Van De Velde, die op amper één hole van de eeuwige roem, bijna letterlijk volledig kapot ging aan zenuwen. Het doet af en toe de wenkbrauwen fronsen hoezeer sport invloed kan hebben op het verdere verloop van iemands leven.

Eindoordeel: ****

Besluiteloos - Benjamin Kunkel

Genre: Roman

In't kort: Dwight Wilmerding is pas achtentwintig jaar oud, maar heeft een full-blown midlife crisis. Op zich niet vreemd: hij woont met wat vage vrienden in een klein appartement en zijn baan is niet bepaald sfeerverhogend. Aangemoedigd door één van zijn kamergenoten begint hij experimentele pillen te slikken die hem over zijn besluiteloosheid heen moet helpen. Wanneer hij ook ontslagen wordt en vervolgens uitgenodigd door een highschool sweetheart om naar Ecuador te komen, reist hij af. Mits een bijzonder ongeloofwaardige en voor mij volkomen onnodige kunstgreep van de auteur, vind hij daar, midden in de jungle, de liefde, de antwoorden en zodoende dus de zin van het leven.

Mijn oordeel: Kunkel wordt door critici in één adem genoemd met Dave Eggers en Jonathan Safran Foer. Ik hoop dat die critici daar dan een lekkere cent aan overgehouden hebben. Wat mij stoorde, was de ongeloofwaardigheid van het einde, het regelmatige ineenzakken van het verhaal (zozo, meneer zat aan de placebo’s, nee maar, wat een verrassing, ho ho). Kortom: het had wat mij betreft spannender en beter gekund. Sommige dialogen zijn bij wijlen zeer goed, heel grappig en herkenbaar geschreven. Het intrigerendste vind ik nog, dat de audio-versie, als die er komt, volgens mij perfect door Figor kan ingelezen worden.


Eindoordeel: **1/2 voor het boek (**** voor de toekomstige-Figor-audio-versie)

Spoorloos - Harlan Coben

Genre: Thriller

In't kort: Elf jaar geleden raakte Will Klein op één dag zijn vriendinnetje Julie én zijn broer Ken kwijt. Op die dag werd Julie verkracht en gewurgd gevonden. Hoofdverdachte toen was Ken, maar die verdween spoorloos en algemeen wordt aangenomen dat hij dood is. Will is inmiddels maatschappelijk werker geworden, zet zich in voor straatkinderen en heeft een nieuwe vriendin, Sheila. Maar dan mompelt Wills moeder op haar sterfbed 'Hij leeft nog'. Dat is de start van een aantal bijzonder spannende gebeurtenissen.

Niet alleen verdwijnt ineens ook zijn vriendin Sheila, ze blijkt ook nog eens gezocht door de politie. Will gaat op zoek naar zijn broer en naar Sheila, valt (samen met de lezer) van de ene verrassing in de andere en ontdekt dat bijna niemand in zijn omgeving is wie hij voorgeeft te zijn.

Mijn oordeel: Ik stoorde me in het begin aan het feit dat de hoofdfiguur, zonder enige ervaring in detective-werk, quasi probleemloos de ene na de andere clue ontdekt en ontrafelt. Er zaten ook zodanig veel plotwendingen in, dat het bijna lachwekkend werd. En toch... Op het einde wordt alles zodanig perfect verklaard, dat echt alles klopt. Dat probleemloos-ontdekken-van-clues blijkt geen toeval. Elke plotwending is zinvol en klinkt bovendien ineens logisch. Sterk. Al bij al dus een goed geschreven en geconstrueerde thriller.

Eindoordeel: ***

De God van Kleine Dingen - Arundhati Roy

Genre: Roman

In't kort: In het Zuid-Indiase Kerala leven Estha en zijn tweelingzus Rahel. Ze groeien op in het ouderlijk huis van hun mooie en mysterieuze moeder Ammu, dat ze verder delen met hun grootvader, grootmoeder, een oudtante en hun oom Chacko. Deze zijn respectievelijk een geweldenaar, een gemene bitch, een jaloerse tik en een vrouwenzot. Desalnietemin groeit de tweeling voorspoedig op en krijgen we schitterende stukjes kinderlijke verwondering te lezen (in dit geval over een wereld die is georganiseerd volgens het Indische kastensysteem). Maar dan is er de Verschrikking, het rampzalige voorval waardoor Estha en Rahel elkaar pas na 23 jaar terugzien.

Mijn oordeel: Het boek is niet chronologisch verteld. De term 'Verschrikking' valt bijvoorbeeld al op de eerste pagina's, maar wat die dan precies inhoudt, lees je pas op de laatste. Het is dus niet bepaald gemakkelijk om in het verhaal te blijven. Bij elk nieuw hoofdstukje moet je je telkens opnieuw beginnen afvragen waar dit precies past in het verhaal, in de tijdslijn. Verder staat het verhaal ook vol tussenwerpingen, herhalingen, liedjesteksten, rijmpjes. Allemaal heel erg mooi en bijzonder stijlvol - literair zelfs - maar het er opnieuw niet makkelijker op makend. Maar misschien hoeft het ook niet altijd gesneden koek te zijn, en dit boek was alleszins wel weer even een uitdaging voor mij als lezer.

De meeste critici zijn absoluut lyrisch over dit boek, ik noem het gewoon ok.

Eindoordeel: ***

Any Human Heart - William Boyd

Genre: Roman, dagboek, fictieve biografie

In't kort: Dit is het dagboek van Logan Mountstuart. Een fictief schrijver die leefde van 1923 tot 1991. Een doodgewone man, wiens leven beïnvloed werd door zowat alle grote gebeurtenissen in de 20ste eeuw.

Als schrijver reist hij veel en komt zo in contact met zowat alle andere, grote schrijvers en kunstenaars van de vorige eeuw. Aldous Huxley, Ernest Hemingway, Virginia Woolf, Ian Fleming en nog vele anderen passeren de revue. Maar hoe beroemd zijn gezelschap ook is, veel belangrijker is dat Mountstuart een mens is zoals ieder van ons: een man met een normale problemen en interesses, iemand die probeert vooruit te komen in het leven, en vaak niet in staat is om zijn impulsen te bedwingen.

Mijn oordeel: Ondanks de lengte, leest dit boek snel. Het staat bol van de kleine, persoonlijke verhalen in een grote, gekleurde wereld die allesbehalve stilstaat. Ik vond het best interessant om geconfronteerd te worden met Mountstuart's overtuiging dat het leven gewoon de som is van veel geluk en pech, - dat de dingen gewoon gebeuren. Ik voelde de nood om hem regelmatig een stevige schop onder zijn kont te geven. Hij maakt talrijke, grote gebeurtenissen van onze eigen tijd aan den lijve mee, maar biedt vervolgens geen enkele les voor de toekomst. Hij kent grote persoonlijke drama's en doet gewoon verder. Hij kan alleen maar verder leven, meer leven. Zoals hijzelf aangeeft, het leven is als een yo-yo, en als je geluk hebt, is er op het einde evenveel op als neer geweest. En als je slim bent, dan heb je ervoor gekozen om van de ups extra-veel te genieten en de downs proberen te vergeten.

Eindoordeel: ***

De engelenmaker - Stefan Brijs

Genre: Roman

In't kort: Op 13 oktober 1984 keert na een afwezigheid van bijna twintig jaar Doktor Victor Hoppe terug naar zijn geboortedorp Wolfheim, vlak bij het drielandenpunt in de buurt van Vaals en Aken. De bekrompen dorpelingen reageren argwanend op zijn komst, zeker als blijkt dat hij drie kinderen van een paar weken oud bij zich heeft: een identieke drieling met een schrikwekkende afwijking. Na enkele bijzondere genezingen wordt de dokter toch aanvaard in het dorp en gestaag groeit zijn populariteit. Zijn kinderen zijn echter zelden te zien en dat voedt de geruchten. Langzaam groeit het besef dat ze alle drie ernstig ziek zijn. Maar er blijkt meer aan de hand, niet alleen met de kinderen, ook met de dokter zelf die, gegijzeld door zijn verleden, een beslissing neemt die hem onsterfelijkheid moet bezorgen.

Mijn oordeel: Een verhaal over geloof en wetenschap, macht en onmacht, zin en onzin, Vol geruchten, rumoer, gefluister en geroddel. Een roman waarin elk personage naar de waarheid op zoek is en uiteindelijk alleen zijn eigen waarheid vindt en gelooft. Het was één van die boeken die ik maar moeilijk kon opzijleggen. Hoe walgelijk de daden van de hoofdfiguur in kwestie ook zijn, eenmaal je zijn verleden kent, kan je hem (bijna) alleen maar vergeven. Ik moest ook vaak denken aan Elementaire Deeltjes van Michel Houellebecq. De thematiek is heel gelijkaardig. Ik kan me dan ook volledig vinden in de talrijke nominaties en prijzen die dit boek behaalde. Eén van de betere boeken die ik dit jaar al las.

Eindoordeel: ****

Duyvels End - Coraghessan Boyle

Genre: Roman, Familiekroniek

In't kort: Walter Van Brunt verliest tijdens de oudejaarsnacht van 1968 bij een motorongeluk zijn voet. Hoewel hij bij een eerder ongeval zijn andere voet al had kwijtgespeeld, komt hij meer dan ooit met zijn 2 voeten op de grond te staan.

Diezelfde grond werd in de zeventiende eeuw voor het eerst betreden door Walters verre voorouder Harmanus van Brunt. Harmanus komt in maart 1663 een nieuw bestaan zoeken in het dal van de Noortrivier, de huidige Hudson in de staat New York. Er gaat echter iets mis in het leven van de kolonist Harmanus, en er gaat nog veel meer mis in het leven van zijn zoon Jeremias en zijn kleinzoon Wouter. Het patroon dat in de zeventiende eeuw wordt gecreëerd, achtervolgt Walter Van Brunt en zijn vader Truman tot in de twintigste eeuw.

Mijn oordeel: Dit verhaal omspant talrijke generaties, die stuk voor stuk leiden aan dezelfde, onvoorstelbare gedetermineerdheid. Dit is een mooie, humoristische, best indrukwekkende roman.

Eindoordeel: ***1/2

De Rotters Club - Jonathan Coe

Genre: Vriendenkringroman

In't kort: Dit is het verhaal van vier vrienden op een gerenommeerde school in Birmingham. Ze vormen de redactie van de schoolkrant in de turbulente jaren zeventig. Stakingen verlammen het land, de IRA laat bommen ontploffen in de stad, en de jongens ontdekken het leven en de liefde. De Rotters club gaat over ieders individuele, en daardoor universele, onzekerheid bij het opgroeien, de grote wereld en hoe verwarrend die wel niet is, de kleine en de grote dingen, alles door elkaar.

Mijn oordeel: Ik dacht, laat ik beginnen bij deel 1, alvorens ik 'De Gesloten Kring' lees. Beide boeken gaan over een groepje idealistische vrienden. In De Rotters Club zijn ze tieners. Het is een mooi boek dat een stuk Engelse geschiedenis weergeeft (einde van love&peace, begin van punk en Margaret Tatcher), gezien vanuit de ogen van een groep schoolvrienden. Geschreven met veel humor, maar ook met een scherpe blik.

Eindoordeel: ***

De Voyeur - David Ellis

Genre: Thriller

In't kort: Marty Kalish is verliefd op de getrouwde Rachel. Als Rachels echtgenoot op een nacht verdwijnt, is Marty een van de eersten die wordt ondervraagd. Bij gebrek aan mogelijke verdachten, arresteert de politie hem op verdenking van moord. Wij weten dat Marty die nacht buiten stond, bij Rachels huis. Wij weten dat hij een motief heeft. Maar is hij ook een moordenaar?

Alles wat we vernemen over Marty - zijn verhouding met Rachel, de bewuste nacht, ... - komt van Marty zelf. Wij zouden willen dat hij onschuldig is, maar hoe meer hij vertelt, hoe meer we gaan vrezen dat hij wel eens schuldig zou kunnen zijn. Marty verandert voortdurend zijn verhaal, tot hij met de doodstraf wordt geconfronteerd.

Wat hij dan doet, is een schitterend staaltje van hoe het Amerikaanse rechtsysteem ten volle 'gebruikt' kan worden. Het einde was misschien geen grote verrassing, maar ik heb er wel ontzettend van genoten.

Mijn oordeel: Een zeer entertainende thriller over obsessie, verraad en wraak.

Eindoordeel: ***

Voltreffer - Lee Child

Genre: detective / thriller

In't kort: in een doordeweeks Amerikaans stadje worden op een doordeweekse vrijdagnamiddag 5 mensen in koelen bloede afgemaakt door een scherpschutter. De dader heeft echter weinig moeite gedaan om zijn sporen uit te wissen, integendeel. Enkele uren later heeft de politie hem dan ook al bij zijn nekvel.

James Barr, de beschuldigde, weigert echter te praten, en vraagt enkel naar Jack Reacher. Die zowaar al op weg is naar hem. Maar wanneer Reacher aankomt in de stad, is Barr in de gevangenis in coma geslagen, en moet hij de zaak zelf zien uit te klaren. Want er is iets mis, dat moge duidelijk zijn.

Mijn oordeel: dit boek is deel van een detective-serie over Jack Reachter, een ex-militair die af en toe de problemen en mysteries aantrekt.

Net zoals het verhaal begint op een doordeweekse dag in een doordeweekse stad, vind ik dit boek ook maar vrij doordeweeks. De plot is weinig verrassend, de karakters zijn niet echt uitgewerkt, enkel het tempo zit uitstekend. Het leest als een trein, dat wel, maar daarmee is ook alles gezegd.

Dit boek werd me uitgeleend door een vriend (vooralsnog geen boekenwijze), maar meer van dit hoef ik voorlopig niet. Goed als afwisseling tussen wat zwaardere kost, of als vakantielectuur.

Eindoordeel: ***

Filippica's - Amélie Nothomb

Genre: Psychologische thriller / Karakterstudie

In't kort:
Een gepensioneerde leerkracht klassieke talen en zijn vrouw realiseren hun droom: ze kopen een huisje in het bos, in the middle of nowhere, om daar hun oude dag te slijten, te wandelen, boeken te lezen, kortom: te genieten van een welverdiende rust.
Op een dag komt hun enige buurman, een oude dokter, langs. Het koppel ontvangt hem allervriendelijkst, maar de dokter reageert alleen maar nors en onbehouwen. Tot hier geen probleem, ware het niet dat de dokter elke dag op hetzelfde uur aan de deur staat, zich in de zetel neerploft en op een vast uur weer vertrekt. Dag in, dag uit. Zonder ook maar enige aanstalten te maken een vriendelijk gesprek te starten.
Het oude koppel is onmachtig hier een geschikt antwoord op te verzinnen.

Mijn oordeel:
Dit is een heel dun romannetje (123 pagina's ongeveer) en je hebt het zo uit. Het is leuk geschreven, in een zeer toegankelijke stijl. Het zet je aan het denken. Wat zou je zelf doen in dat geval? Je hebt je geluk gevonden en een norse, oude man komt het eigenlijk voor je vergallen. In dit boek zien we de gedachtengang van vooral de oude leerkracht zich ontplooien. En er is natuurlijk ook altijd meer dan met het blote oog te zien is, twee zijden aan de medaille.

Veel meer valt er niet over te vertellen. Het is zeker geen meesterwerk, maar het is een aardig romannetje, goed voor een tweetal uurtjes leesplezier. Nothomb heeft een prettige schrijfstijl en het is een goede, korte denkoefening.

Eindoordeel:
***

PS: dit was het laatste boek van de vakantielectuur in Italië. Ook dit is weer een boek dat Inez me had aangeraden.

The rain before it falls - Jonathan Coe

Genre: familiegeschiedenis / drama

In't kort:
Bij het overlijden van Rosamund laat ze een reeks cassettebandjes na, gericht aan Imogen, de dochter van haar nicht Beatrix.

In het boek beluisteren we deze tapes. We krijgen daarbij het verhaal van haar geschiedenis en hoe haar liefde / vriendschap voor Beatrix een soms leuke maar meestal dramatische rode lijn vormt door haar leven. Rosamund vertelt dit verhaal aan de hand van een twintigtal foto's die ze heeft geselecteerd.

Mijn oordeel:
Ik ben het boek beginnen lezen omdat tijdens de vakantie mijn andere boeken uit waren en Inez deze al uit had. Zij had al eerder boeken van Coe gelezen en was daar ook positief over. Zo ook bij dit boek.*

Het boek is ook goed. Het verhaal van Rosamund is aangrijpend en spannend genoeg om je te laten doorlezen. Dat je het gevoel hebt mee te luisteren naar de cassettebandjes helpt daar ook bij. Het is de intieme sfeer van een verhaal bij het haardvuur die je hier krijgt.

Het verhaal kent door het gebruik van de foto's als verhaallijn soms sprongetjes maar eigenlijk klopt dit met de opzet van het boek: het zijn de laatste dagen van Rosamunds leven, ze probeert zich alles te herinneren. In ons geheugen is ook niet alles een doorlopend verhaal; het zijn eerder fragmenten, flitsen, momentopnames.

Goed boek dus, laat zich lekker lezen en er zitten geen goedkope emoties in het boek. Het is een eerlijk, emotioneel verhaal dat je af en toe wat rake klappen verkoopt. Het leven van Rosamund was, door haar eigen toedoen en dat van anderen, niet altijd een pretje.

Eindoordeel:
Ik ga vaker wat van Jonathan Coe lezen. ****

*Inez zou dit eigenlijkook hier bespreken, maar ik ben haar voor...

Road Swing - Steve Rushin

Genre: reisverhaal

In't kort: De ondertitel zegt het zelf: "Travels through Sporting America''. Rushin, een senior-writer voor Sports Illustrated, start in zijn woonplaats Minneapolis een rondreis doorheen de Verenigde Staten, waarbij hij zich verwondert, verbaast, ergert en watnogmeer over hoe Amerikanen met sport omgaan en wat het voor hen betekent.

Mijn oordeel: het doet verbazend veel denken aan 'The Lost Continent' van Bill Bryson, maar dan met de focus op de sport. Een andere invalshoek, maar daarom zeker geen slechtere. Maar om hiervan ten volle te kunnen genieten moet je of Amerikaan en sportliefhebber zijn, of helemaal Amerikaans sportgek. Het gaat zelfs mijn petje af en toe te boven. Toch doet Rushin je minstens op elke bladzijde even glimlachen. Esquire noemde het 'a riotous read', en daar moet ik hen gelijk in geven.

Eindoordeel: ****

De eetclub - Saskia Noort

Genre: thriller

In 't kort: Karin verhuist samen met haar gezin naar een "rijkeluis" dorp in de buurt van Amsterdam. Na zich een tijd eenzaam te hebben gevoeld ontmoet ze een aantal vrouwen met wie ze de Eetclub vormt. Zij en hun mannen raken innig bevriend. Wanneer het huis van een van haar vrienden in lichterlaaien staat en de man het niet overleeft én een vriendin van haar zich vervolgens van een balkon gooit, begint Karin te twijfelen aan de gang en wandel van haar nieuwe vriendenkring.
Ze lijken op zakelijk en relationeel gebied minder kosjer te zijn dan Karin altijd dacht...

Mijn oordeel: Ik heb dit boek niet gelezen, maar beluisterd. Tijdens een wandelvakantie in Italië was dat ideaal. Te moe om me te concentreren op de letters in een boek, had ik wel de energie om te luisteren naar een stem die me het boek voorlas. Luisterboeken zijn ideaal voor als je ziek of moe bent of lezen je gewoon even te veel is.
Enfin, de Eetclub was voor mijn een ontspannend verhaal met een spannend goed opgebouwd plot. Het wordt in drie tijden verteld; heden, verleden en daar tussenin. Dit zorgt ervoor dat er langzaamaan mondjesmaat zaken aan het licht komen en dat ik geboeid en nieuwsgierig bleef.
Nadeel vond ik de behoorlijk clichématige schrijfstijl. Jammer, want dat werkte me af en toe fiks op de zenuwen.

Eindoordeel:
****

Hundred secret senses - Amy Tan

Genre: roman

In 't kort: Als zesjarige wordt Olivia verrast door de entree van haar halfzusje Kwan. Ze komt vanuit China bij de familie in de USA wonen.
Olivia heeft het echter niet zo op Kwan. Ze is nogal "weird", vertelt 's avonds wanneer ze in bed liggen verhalen over geesten en heeft de gave om dode mensen te zien en ermee te communiceren. Alle reden om je als klein meisje voor je zus te schamen en je te distantieren.

Wanneer de halfzusjes ouder zijn krijgt Olivia een beetje spijt van haar gedrag. Ze vertrekken samen met de ex van Olivia naar China om een reportage te maken van Kwan's vroegere woonplaats. Daar begint Olivia langzaam te geloven in de bijzondere gave van haar zus. Een gave die zij zelf misschien ook wel bezit...

Mijn oordeel: Net als andere boeken van Tan, speelt het verhaal zich af in twee werelden. De rationele V.S. (gepersonificeerd door Olivia) en het bovennatuurlijke China (Kwan). De moraal van het verhaal is duidelijk: het materiele zichtbare leven is maar een deel van de werkelijkheid.
Op zich vind ik dat een interessant uitgangspunt voor een boek. Ik hou zelf erg van magisch realistische verhalen, maar dan moet de "waarheid" in het midden blijven en ik met een vraagteken blijven zitten. Dat vind ik leuk. Maar in dit verhaal is de conclusie (ik ga het gewoon lekker verklappen) dat beide zussen elkaar uit hun vorige leven kennen. What a coincidence!! Bleh! Daar hou ik dan weer niet van.
"The bonesetter's daughter" vond ik dan wel weer goed. Daar is het bovennatuurlijke thema wat minder zwaar aangezet.

Eindoordeel:
**

Zaterdag - Ian McEwan

In't kort:
Dit boek gaat over 1 dag (15 februari 2003) in het leven van neurochirurg Henry Perowne. We volgen hem van tijdens zijn slapeloze nacht waar hij een brandend vliegtuig ziet vliegen (kort na 9/11). Deze dag is een dag als alle anderen, met de kinderen die op bezoek komen. De spanning van dat bezoek zal echter overschaduwd worden door iets wat eerst een banaal voorval lijkt...

Mijn oordeel:
Eigenlijk best een goed boek. We volgen de hele tijd hetzelfde personage, Henry, en zien de grote gebeurtenissen van die dag (het brandende vliegtuig, de grote betoging tegen de oorlog in Irak) samenvloeien met de zaterdagse beslommeringen van Henry (squashen met een vriend, boodschappen doen voor het familiediner) en nergens krijgt iets voorrang. Zoals het ook in het echte leven is: het kabbelt, met hier en daar een uitschieter. We krijgen via flashbacks ook wel wat meer informatie over de familie van Henry (zijn dochter die dichteres is en in Parijs woont, over zijn ontmoeting met zijn vrouw, zijn zoon die Blues speelt) zodat op die manier een bepaalde spanning naar het familiefeest wordt opgebouwd.

Uiteindelijk zorgt een schijnbaar klein voorval ervoor dat de spanning uiteindelijk ook echt voor een uitbarsting worgt op het feest, maar niet wat je verwacht.

Het opvallende is dat de spanning haast onvoelbaar wordt opgedreven, maar dat ze op den duur quasi ondraaglijk wordt. Er gebeurt schijnbaar niets, maar je wilt meer weten. Dat vond ik best knap hoe McEwan dat voor elkaar heeft gekregen. De voornaamste gebeurtenis in het boek, het feest en de uitbarsting daar, is trouwens uiteindelijk maar een zeer kleine stukje in het boek. Geen onnodig opdrijven en aanhouden van het spektakel hier.

Wat me echter een beetje verveelt is dat via de verteller Henry we een heleboel intellectueel gewauwel over onze kop krijgen. De laatste jaren merk ik dat ik er meer van houd om gewoon van dingen te genieten zonder continu cultureel verantwoord te moeten zijn, wonder de drang naar intellectuele referentiepunten. McEwan wil via zijn hoofdpersonage graag tonen hoe veel hij wel niet weet over kunst, muziek and so on. Nu, ik hou wel van dergelijke discussies, maar het zorgt er wel een beetje voor dat ik het hoofdpersonage minder aardig vind. Ik ben een beetje allergisch voor intellectuele snoeverij.
En McEwan gaat soms wat te lang door op iets. Wie de strandscène in de film Atonement heeft gezien, begrijpt wat ik bedoel. Om het makkelijk te zeggen: de wol had meer baat gehad met wat minder geblaat. Of zoals de Engelsen het met hun gevoel voor understatement zouden zeggen: He does go on a bit, doesn't he?

Eindoordeel:
***1/2

NB: Ook dit boek las ik in vertaling. Dit is tegen mijn gewoonte in, maar de bieb had het Engelse origineel niet in voorraad. De vertaling was trouwens heel erg goed en ik heb geen moment de indruk gehad een vertaling te lezen (al te vaak is dat wel het geval). Een gouden tip daar is te kijken of de vertalers een beurs hebben gekregen. Als dat wel het geval is, betekent dit dat er meer tijd en moeite voor is uitgetrokken.

Amerika - Franz Kafka

In't kort:
Dit is Kafka's onvoltooide eerste roman over Karl Rossman die door zijn ouders naar Amerika gestuurd wordt om het schandaal te ontlopen: hij heeft namelijk de veel oudere huismeid bezwangerd.

Karl Rossman is een op z'n zachtst gezegd naïeve jongeman die in de Nieuwe Wereld voornamelijk in zijn eigen ongeluk loopt.

Mijn oordeel:
Dit is zo'n boek waarbij je na afloop denkt dat je in het vervolg toch wat onderzoek had moeten doen. Het was behoorlijk vervelend dat het boek ineens ermee ophoudt. Interessant voer voor exegeten, ja, maar als vakantieboek behoorlijk stom. En dat had ik dus eigenlijk moeten / kunnen weten.

Verder is het boek best goed, zij het enorm enerverend. Karl Rossman is eigenlijk zo'n enorme naïeve sukkelaar die je op elke pagina wel een aantal keren flink door elkaar wilt schudden zodat zijn frank eindelijk eens gaat vallen (zijn kwartje mag ook gaan rollen, trouwens) dat van zoveel naïeve goedheid alleen maar geprofiteerd wordt. Het deed me een beetje denken aan Laurel and Hardy of andere comedy capers waar ook van de ene tenenkrommende situatie in de andere terechtkomt, slapstickgewijs.
De stijl van het boek weerspiegelt dat ook en misschien zie je in Karls wedervaren de reflectie daarin ook de wanhoop van de nieuwe schrijver Kafka die het boek niet afkrijgt... Maar goed, volgende keer maar eens een boek dat wel eindigt.

Eindoordeel:
***